________________
૧૯૯
બેન તારા ઉપકારને હરગીજ ભૂલીશ નહિ. પશ્ચિમણીને હષઁના આંસુ પૂર્વક ભેટી પડે છે પથમણી ગુણવત છે. ઘણા ઘણા ગુણે જોવા દન થયા. તે પથમિણી તે ભૂલી શકાય જ નહિ ...
વર્ષોના વર્ષો વહી ગયા. ત્યારે સાત દિવસ તે ક્ષણ વારમાં ગયા. મંત્રીશ્વરે રાજનને સમાચાર આપ્યાં કે લીલાવતીની શેાધ કરતાં રાણીમા મળી આવ્યા છે. તેઓ મારા ઘેર હાલ બિરાજમાન છે. આપ આદેશ આપે તે સમયે મહેલમાં લઈ આવુ
આ તરફ કૃતજ્ઞતા ગુણને વરેલા પમિણીએ રાણી. માને નમ્રસ્વરે જણાવે છે કે તમે અમારુ આંગણુ છેાડીને જશે!. રાજમહેલના સુખમાં મને ભૂલી જશેા, મંત્રીશ્વર તથા આ હાટડીને ભૂલશે. તે ચાલશે પણ વિનંતિ પૂર્વક કહું છું કે જિનધને કયારે પણ ભૂલશે નહિ, હૃદયથી ધ ને વિસારશે નહિં, અમે તમારી કંઈ જ ભિકત, સેવા, કરી શક્યા નથી તમારું રક્ષણ ધમે જ કર્યુ છે. પથમિણી કેવી વિશિષ્ટ નિરભિમાની, ગુણીયલ, બ્રહ્મચારિણી નારી–કે જેણે રાણી લીલાવતીના હૃદયમાં ધને સ્થાપ્યા.
રાજા મત્રીશ્વરને કહે ! હું જાતે જ તમારી હવેલીએ આવીશ.મહામ ત્રીને આનદ થયા. પમિણી એ મહારાજાનુ સ્વાગત કરવામાં કંઈ ખામી ન રાખી-રાજાને રાણી પાસે લઈ જઈ ભેટા કરાવ્યેા....રાજાનો આનંદ સમાતા નથી... મૂલ્યવાન વસ્રો, દાગીના, બત્રીસ લાખ રૂપિયા રાજાએ રાણીને ભેટ ધર્યાં...
