________________
૧૯૪
મારા હાથીને કોઈ સજીવન નહિ કરો તે મારા માટે પણ મૃત્યુ સિવાય કંઈ જ નથી. રાણીએ પ્રજા વિગેરે આક્રંદન કરતી રડે છે. હાથીને શુ કરવાથી સજીવન થાય...અનેક દાસ દાસીથી પરિવરેલા ગાઢ ચિંતામાં રાજા બેઠા છે, તેમાં લીલાવતીની દાસી ચતુરા પણ સામેલ હતી. ચતુરાના મનમાં એક વિચાર ધ્વરિત આન્યા.
મહામંત્રીનું પૂજનનુ વજ્ર જે ઓઢાડવામાં આવે તેા હાથીને લાગેલા ન્યતર ભાગી જાય...લીલાવતી રાણીના તાવ ઉતરી જ ગયા હતા ..પણ રાજનને આ વાત કેવી રીતે પહોંચાડવી. રાજાને મંત્રી પ્રત્યે અભાવ છે. એજ વજ્રના કારણે બન્નેની ઉપર રાજાએ કલ`ક આપ્યુ છે. ઘણી હિંમત દાખવી ચતુરાએ નમ્ર સ્વરે જણાવી દીધું કે હાથી પ્રત્યે આપની જેમ મને પણ મમત્વ છે. આપની ઇચ્છા હાય તે। ઉપાય જણાવુ....રાજાની નયનામાં તે બાબતની જિજ્ઞાસા જોઇ. તરત જ ચતુરાએ કહ્યું કે હાથી ઉપર મંત્રીશ્વરનું પૂજન વસ્ત્ર પરિધાન કરવામાં આવે તે વ્યંતર ભાગી જશે....આપને પૂર્ણ વિશ્વાસથી કહી રહી છું. કારણ કે એ વસ્ત્રના પ્રભાવે રાણી લીલાવતીના તાવ દૂર થયા હતા. હિ ંમતથી જણાવ્યું.
થોડી ક્ષણ તેા રાજા કિ ́કતન્ય મૂઢ અન્ય. પશુ ઈચ્છા જરૂર દર્શાવી. ન નિષિદ્ધ ઇતિ હા એ ન્યાયે ચતુરા પ્રથમણી પાસે તરત જ દોડી...
હું દેવી...મત્રીશ્વર તથા લીલાવતીને નિષ્કલંક રીતે પ્રજાને બતાવવા હોય તે સુંદર અવસર છે. રાજાના હાથી
