________________
૧૮૬
મહારાણી તાવથી પીડાય છે. કોઈ દવા ઉપચાર કામ લાગતા નથી. રાજા–સપરિવાર પ્રધાના–મત્રીએ ચિ'તામાં પડયા છે. પશ્ચિમણીએ વાત સાંભળીને વિચારીને જણાવ્યું કે મારી કે પાસે એક ઉપાય છે...કહેા, કહો, જલ્દીથી શું ઉપાય ? એમ કહેતાંની સાથે પથમણીને ભેટી પડી,
મહામંત્રી પરમાત્માની પૂજા વખતે જે વસ્ત્ર પરિ ધાન કરે છે. તે વસ્ત્ર મહારાણીને એઢાડવામાં આવે તે તાવ જાય જ, એમાં શંકા નથી... પણ તાવ આવતાં પહેલાં આઢી લે તે વધુ સારૂ.... તમેા જલ્દીથી તે ઉત્તમ વસ્ત્ર આપે. હું રાણીમાને સમજાવી તમારા કથન મુજબ કરાવીશ. પરોપકાર રસિક પથિમણીએ પતિદેવનુ સવા લાખ રૂપિ યાનુ એ વસ્ત્ર આપી દીધુ. વસ્ત્ર પાછુ મળે કે નહિ'. યા દાસી કદાચ લઇ જાય એવી શકાને સ્થાને ન આપતાં હર્ષ થી આપી દીધું.
પવિત્રતર વસ્ર, પવિત્રતમ વ્યકિતના પરમાણુ આથી સ્પર્શે'લુ' એ વસ્રના મહિમા પૂર્ણાંક ભાવથી પરિધાન કહેતાં આયુ .. તાવ આવવાના સમય થઇ ગયેા. પણ તાવને તિલાંજલી લેવી પડી. ઘર કરીને બેઠેલા અંતે પવિત્રતા આગળ નમીને ભાગવું પડયું....દાસી વિગેરે આનદમાં આવ્યા પણ પેલી કદંબાને આનંદના બદલે દુ:ખ થયું. તાવ ન જાય તે ઈચ્છનાર કેવા વિચારેા કરે છે. આ તાવ કેવી રીતે ગયા તેની પૂર્ણ ઈંતેજારી કરી કે મહામંત્રના પ્રભાવશાળી વસથી તાવ ગયા છે. તે મનમાં ભય કર ( વારા કરતી દોડતી મહારાજાના ચરણમાં ગઈ. ગંભીરતા
