________________
૧૦૪ વળી સ્થાન પણ એવું નથી, આકાશ કે પાતાળમાં.
જ્યાં જન્મ મરણે નવ કર્યા બહુ વાર શ્વાસોશ્વાસમાં. આ માટે તું વિચાર યાને વિનિવર્તની બન યાને આડે અવળે ગયેલે ઠેકાણે આવે તેમ તું મોક્ષની અભિલાષામાં સ્થિર થઈ જા..૫, ૫. ઉપાધ્યાયજી વિનય વિજયજી મહારાજા તેમ જણાવે છે કે તારા ભની સંખ્યા કેમ વધે છે..
અત્યારે તારે પાંચે ઈન્દ્રિયોના વિષય સાથે મિત્રી છે. તેને સારુ ખાવા મળે, સારી સુંદર સ્ત્રી મળે. તે લહેર ભોગવે છે. ભ્રમરાની જેમ ફુલ ઉપર બેસીને મધ ચાટવામાં આનંદ માને છે.
તને દૂધપાક રસપૂરી મળે તે સબડકાં લેતાં અમૃત માને છે. રૂપ જોવામાં તારી આંખોને; વાજિંત્રોના સુર સાંભળવામાં તારા કાનને આનંદ માને છે. ઈન્દ્રિયનાં સુખની સાથે, સેવામાં વાસ્તવિક જરા પણ સુખ નથી. જે તે સુખ માન્યું છે. જેના માટે ધમાધમ મહેનત, પુરુષાર્થ કરે છે. તે સુખ બહુ જ થોડા વખતનું છે. હાથતાળી આપીને નાશ પામનારૂં છે. જીભને દૂધપાક અડાડ, ગળે લાગ્યું, ગળે ઉતરી પેટમાં ગયે. ખેલ ખલાસ...હવે કંઈ ધપાકના સબડકામાં મજા ખરી.
ઘોર અંધારી રાત્રી છે. વાદળાં ચડ્યાં છે. વીજળીના ચમકારા થઈ રહ્યા છે. એ વીજળીના ચમકારાને જેટલે. વખત લાગે એટલે વખત તારું માનેલું સુખ ચાલે છે?
