________________
- ૧૫૯ તિહયણ જણું મરંત, દટણનયંતિજે ન અપાછું, વિરમંતિ ન પાવાઓ, ધી ધી ધિરણું તાણું છે
ત્રણે ભુવનના માનવીને મરણ પામતા જોઈને આત્માને આત્મગત ધર્મમાં જોડતા નથી અને પાપથી વિરામ પામતા નથી તે ધિક્કારને પાત્ર છે. અનેક પ્રકારના તથા ભાવે કર્મના ક્ષપશમે મનુષ્ય ભવ મળે છે. તું આમાં આમ ચિંતવન કર, પુત્ર, પરિવાર, ધનાદિની પ્રવૃત્તિમાંથી મનને હઠાવી લે. તે મનજીભાઈને આત્મામાં સ્થિર કર,
વ્યધિઓનો પાર નથી, રાજરેગે, ક્ષય, પક્ષઘાત, સંગ્રહણી વિ. થઈ જાય એટલે તું પરાધીન વ્યાધિ પ્રવેશે એટલે તેના નિકાલના જ વિચારે પણ આત્મગત વિચારણા નથી. ત્રણ નંબરને ટી.બી કે ન્યુમનીઆ જેવી વ્યાધિ થોડા કલાકોમાં અસાધ્ય દિશામાં મૂકે છે. ઘડપણમાં શું થાય છે. તે પણ જાણીએ છીએ. વ્યાધિથી શરીર ગ્રસ્ત થયું નથી ઘડપણ આવ્યું નથી, ઈન્દ્રિય કાર્ય કરે છે. આયુષ્ય તૂટયું નથી ત્યાં સુધીમાં તારું હિત થાય તેવું કર....
જ્યારે સરોવરની પાર તૂટશે પાણી ચાલવા માંડશે ત્યારે તું શું કરીશ. તે વખતે માટી નાંખવા જઈશ તે માટી પણ છેવાઈ જશે. આગ લાગે ત્યારે કુ દવાને કઈ અર્થ નથી. અરે ભાઈ તું સમજ કે અત્યારે સેનાને અવસર છે. પાછળથી પસ્તાવું પડે એ ઈચછનીય નથી. અંતે મુખમાં ગંગાજળ મૂકવું કે ગૌદાન કરવાનું ધમદાની રકમ જાહેર કરવાને વ્યવહાર સાચવવામાં આવશે તેથી કંઈ પાળ બંધાવાની નથી. આત્મહિત થવાનું નથી
