________________
૧૦૮
ગયેલા બિલાડા વિ.ના મૃત કલેવની ગંધથી પણ અતિ ભયંકર દુર્ગધ હોય છે. અગ્નિ, વીંછીના સ્પર્શ કરતાં તીવ્ર દુઃખ દાયક સ્પર્શ છે. ત્યાં શબ્દ તે સતત પીડાએથી રિબાતા ના કરૂણ કલ્પાંત જેવો કે સાંભળવા માત્રથી પણ દુઃખદાયી હોય છે.
નરકની વેદના દર્શાવતાં કહે પોષ માસ હાય, રાત્રીમાં હીમ પડતે હેય, વાયુ સુસવાટ બંધ વાતે હોય તે સમયે હિમાલય પર્વત ઉપર રહેલા વસ્ત્ર વિનાના મનુષ્યને જે દુઃખ થાય તે કરતાં અનંતગણું દુઃખ નારકને હોય છે.
ભર ઉનાળાને મધ્યાન્હકાળ હોય, સૂર્ય માથા ઉપર તપતે હોય, ચારે દિશામાં અગ્નિની જવાળાઓ સળગતી હોય અને કઈ પિત્તરોગી મનુષ્ય જે વેદના ભગવે તે કરતાં અનંત ગણી વેદના નારકી ભગવે તે કરતાં અનંત ગણી વેદના નિગદીઆ ભેગવે છે. અઢી દ્વીપનાં સમગ્ર ધાન્ય ખાય છતાં ભૂમે ન ભાંગે, સમુદ્રોને સમુદ્ર પાણી પીએ તે તરસ ન છીપે તેવી તીવ્રવેદના ત્યાં છે.
સદૈવ પરવશ જ હોય. ૧૦૮ડીગ્રી તાવ માનવીને આવે, જે તાપ સહે તેના કરતાં અનંતગણ તાપ સહ્યા જ કરે. આપણું કર્યું આપણે જ ભેગવવું પડે !
અવધિજ્ઞાન-કે વિલંગ જ્ઞાનથી તે આગામી દુઃખને જાણે, તેથી સતત ભયાકુલ રહે જેમ એક કુતરે બીજા કુતરાને જોઈને તુટી પડે છે. તેમ એક નારકી બીજા નારકીને જેઈ ધમધમતે તૂટી પડે છે. યુદ્ધ કરે છે. વક્રિયરૂપ
