________________
૧૧૯
દા.ત. એક વનમાં વનરાજી ફાલીફૂલી છે. એમાં દ નું ઘાસ ઉગેલું છે. ઝાકળ પડવાથી ઝાકળનું એક ખુદ એ દની છેડે વળગેલું છે. પવન ફૂંકાતા તે ખુદને ગિરતાં કેટલીવાર ! ક્ષણમાત્રમાં પડી જવાનુ છે. એ ટીપાં જેવું જીવન છે. પડું પડુ થઈ રહેલ ટીપુ ક્ષણમાં પડી જ જશે.... માટે તુ પ્રમાદને છોડી મળેલા મેઘેરા જીવનના લ્હાવા આત્મા માટે અનુભવ કરજે.... ધીધીથી સસાર', દેવા મરિણૢ જ તિરિ હાઈ । મરિણ રાયરાયા, પરિપચ્ચઇ નિય જાલાએ પા
દેવતાએ પૃથ્વીકાયના વિમાનેામાં, વાવડીઓમાં, વનસ્પતિના બગીચામાં તલ્લીન બનેલા...અ ંતે તેઓની તેમાં મતિ હેાવાથી દેવપણ તિય "ચમાં જાય છે. રાજા મહારાજા, ચક્રવર્તિ એ મરીને નરકમાં જાય છે...તેથી જે કારણે ક્રુતિ મળે છે તેવા કારણ સ્વરૂપ સોંસારને ધીક્કાર છે... આત્ત યાન. રૌદ્રધ્યાનના કારણે જીવોની દુગતિ થાય છે......
શાસ્ત્રકાર ભગવંતે કહે છે કે જે નિશ્ચયથી મેાક્ષ ગામી છે. એવા ત્રિષષ્ઠિ શલાકા પુરુષો પૈકી ચક્રવત્તિ એ જો ચક્રીની ગાદી ઉપર બેસી જ રહે પણ છેડે નહિ
તેમાં મૃત્યુ થાય છે. સાતમી નરકે પહેાંચાડી દે છે. પણ જો ચક્રવતીની ગાદીને તિલાંજલી આપી સંયમમાગે પ્રયાણ કરે તે દૈવલેાક અથવા મેાક્ષ જ મળે...
સમજ આવ્યા માદ, સત્યને સ્વીકાર કર્યાં ખાદ્ય
