________________
૩૮
બદલામાં નાક, કાન, કાપીને માંગે તે કંઈ તે ઢગલે લેવા તૈયાર નહિ થાય... પ્રાણ સૌને વહાલા છે. સૌ કોઈને એક દિન અચાનક જવુ' પડશે તેમાં મીનમેખ નથી. આ વિષયમાં તર્ક વિતર્ક, શંકા-કુશંકા, સંકલ્પ વિકલ્પ લાંચરૂશ્ર્વત, શે શરમ, લાગવત, છલ પ્રપંચ, માયા વિ. અહીં નહિ ચાલે...ભલે તમે બધાને ઠંગેા, બીજાને તમે શીશામાં ઉતારે, પણ મૃત્યુને તમે આખી શકશે નહિં,
અનુભવીએએ જણાવેલ છે કે માનવીને જો મસ્તક પર લટકતી તલવારની જેમ મૃત્યુ ઝઝુમી રહ્યું છે. એને પૂરા ખ્યાલ આવી જાય તે! એને ખાન-પાન, ગાન--તાન, કે માન-પાન કંઈ ન રૂચે, પણ બધું કાંટાની જેમ ખૂંચે. ફાંસીના માંચડે લટકતાને પૂછે કે તારી શુ ઈચ્છા છે. ? તા કહેશે કે મારે જીવવું છે !
જંગલમાં જેમ સિંહ મૃગલાને ઉંચકીને લઈ જાય તેમ કાળ શિકારી આપણને લઈ જશે. કેઈ બચાવશે નહિ. હજારો પહેરેગીરા ખુલ્લી તલવારે રાત દિવસ રક્ષણ કરતા હશે, વૈદ્યો, હકીમા કે ડાક્ટરોની કતાર લાગી હશે, જડી બુટ્ટીઓ, ઔષધા, ભસ્મા, સુવર્ણ ભસ્મ પણ તે સમયે કામ નહિ આપે... કપડુ ફાટે તા સધાય, ભી'ત પડે તે રીપેરીંગ પુન: થાય પણ જીવનની દોરી તૂટયા પછી કોઈપણ સચેાગમાં સધાતી જ નથી.
મૃત્યુ એ જીણુ વસ્રોના ત્યાગ, તેમ નવીન વસ્ત્રોનુ પરિધાન છે. માટે મૃત્યુથી ભય ન પામ.. કાણુ ભય પામે
