________________
૭પ
ગય કન ચંચલા, લચ્છીઓ તિઅસચાવ
સારે , વિસયમુહંજીવાણું, બુજઝબુ રે જીવ માબુજઝ ૩૭
બાંહા લક્ષમી-સંપત્તિ હાથીના કાન જેવી ચંચલ છે તેમ વિષયસુખ મેઘ ધનુષ્ય જેવા ચલિત છે માટે તેમાં મહ ન પામતાં બે પામવું.
અત્યંતર લક્ષમીના માલિક પાસે બાહ્ય લક્ષમી ઘણી ઘણી હોવા છતાં રાગાદિ માત્રા હોતી નથી. જ્યારે બાહ્ય લક્ષ્મી પ્રત્યે આકષાયેલા આત્માને અત્યંતર તરફ લક્ષ્ય નથી. બાહ્ય લક્ષ્મી કૌભવાદિ સર્વ અનિત્ય નાશવંત હેવા છતાં તેમ તેના પ્રત્યે કરેલા રાગાદિ કારણે દુર્ગતિમાં જવાનું બને છે. છતાં મૂઢ આત્મા ત્યાંથી વિરામ પામતો નથી. માટે કહે છે કે બેધ પામ. - હે જીવ ! ઈન્દ્રિય જન્ય વિષયસુખ સાથે જેને દસ્તી છે. તે તે ક્ષણ વિનાશી હોવાથી જોત જોતામાં હાથતાળી આપી જશે, વિષય જન્ય સાધનોથી તદ્દન અલિપ્ત થવાની જરૂર છે. આજના આ વિષમ વાતાવરણમાં વિષયસુખની ભૂખે પરાકાષ્ઠાએ પહોંચી છે જ્ઞાનીના કથનથી વિરામ પામી આત્મ સાધન કરવું હિતાવહ છે.
- આગળના ભૂતકાળમાં નાની ઉંમરના યા ૨૦ થી ૨૫ વર્ષના વિદ્યાર્થીએ ગુરુકુળમાં ભણતા હતા, તે ગુરુ કુળો જંગલમાં હોવાથી નારી જાતિને પરિચય થતું નહિ ત્યારે આજના સહશિક્ષણની સ્કૂલોમાં કે કોલેજોમાં છોકરા
