________________
ઘોર પરાભવોને નહિ સહી શકતો તેતલિપુત્ર ઘેરથી બહા૨ નીકળે છે પણ પરિજન વર્ગ પણ આદર કરતો નથી એટલે પોતે વિચાર કરે છે કે - હવે તો જંગલમાં જાઉં. વનમાં જાય છે, ત્યાં વિચાર્યું કે અત્યંતર પર્ષદા પણ મારૂં સન્માન કરતી નથી, માટે હવે તો જીવિત નાશ કરવું. આમ વિચારીને તાલપુટ ઝે૨ મોઢામાં નાંખ્યું, પણ તેની અસર ન થઈ. આથી તેણે કાળી ભ્રમ૨ જેવી તલવાર ગળા પર ચલાવી, પણ તેની ય અસ૨ ન થઈ અને ઉપરથી ધારા બુઠ્ઠી થઈ ગઈ. આથી ફાંસો ખાવા બગીચામાં જાય છે, ત્યાં ફાંસો ખાધો, પણ ફાંસો ય તૂટી ગયો. આથી ગળે મોટો પથ્થર બાંધી ગાઢ ઊંડા કૂવામાં આત્માને મૂક્યો, પણ કૂવો ય જમીન રૂપે થઈ ગયો. આથી ઘાસની ગંજીમાં અગ્નિ સળગાવીને પોતે અંદ૨ પેઠો, પણ અગ્નિય બુઝાઈ ગયો. હવે તે વિચારે છે કે ખરેખર ! સાધુઓ કહે છે તે માનવાલાયક છે. નિર્વાહ માત્રથી ગૃહસ્થપણું ચલાવતા શ્રાવકો કહે છે તે સાચું છે અને સાધુઓ કહે છે તે સાચું છે. મારૂં અત્યારે કોઈ નથી અને મારે માથે આમ વીત્યું એમ જો હું કોઈને કહું તો મારૂં કહેવું કોઈ શ્રદ્ધા કરે તેમ નથી. ખરેખર, મારે પુત્રો ઘણા છતાં અપુત્રિયો છું. મારૂં કયો પુત્ર માને ? એવી જ રીતે મારે તો ધન, સ્ત્રી અને પરિવાર માટે બનેલ છે. યાવતુ મેં ઉછેરી રાજ્ય અપાવેલ કનકધ્વજ રાજા માટે પણ તેમ જ છે. તેણે મારું અપમાન કર્યું અને મેં ઝેર ખાધું, એ ઝેરે પણ અસર ન કરી એ વગેરે મારૂં કોણ સાચું માનશે! આથી નિરાશ થઈ આર્ત્તધ્યાનમાં પડે છે ત્યારે દેવે પોટ્ટિલા રૂપ કર્યું અને તેતલિપુત્રની નજીક આવીને રહે છે. આગળ ખાઈ છે. ક્યાંય માર્ગ દેખાતો નથી,
Jain Education International 2010_03
૧૩૯
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
