________________
( ६६ ) बीजा अनेक ग्रन्थो वैतालीयछन्दमां लखाएला छे. ललितविस्तराग्रन्यमांनी बैतालीयछंदोबद्ध कविताओ करतां सूत्रकृताङ्गग्रंयमांनी कविताओनुं स्वरूप प्राचीन देखाय छे, एकंदररीते अनेक साधकबाधक प्रमाणोनो विचार करतां ई. स. ४०० वर्ष पहेलां जैन ग्रन्थो रचाएला होवा जोईए एम देखाय छे. जैनग्रन्थोमांना प्रमाण मानेला जे अङ्गग्रन्थो छे ते तेनाथी पूर्वेना हता एवं श्वेताम्बर अने दिगम्बर ए बन्नेनुं कहेतुं छे. ते कहे छे के, पूर्वना ग्रन्थो, ज्ञान दहाडे दहाडे चाल्युं जतां जतां आगळ बिलकुल चाल्युं गयुं. कोई पण धर्मस्थापकोने पोताना नवा मतो प्राचीन आधार उपर चलावी देवाना होय तो ' फलाणा पूर्वग्रन्थो हता ते आगळ जतां लुप्त थई गया तेमांनो जे भावार्थ ते तमोने कहुं हुं ' एम कहेवा माटे जे प्राचीन ग्रन्थो लुप्त थयानं बहाने घणा ठेकाणे, बतावे छे परन्तु जैनग्रन्थो माटे एम मानवानुं कारण नथी. अङ्गग्रन्थो पूर्वोना आधारे थया छे एम जैनलोको मानता नथी. ते तेने अनादि माने छे. पूर्वशब्दना
उपरथी ज्यारे जोईशुं त्यारे पण पूर्व एटले पहेलां उपलब्ध यएला ग्रन्थो एम मानवं विशेष योग्य लागे छे. शिवाय पूर्वग्रन्थोनुं ज्ञान एकी वखते लुप्त न थतां क्रमवार रीते लुप्त थयुं छे.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
