________________
વિષયમાં તલ્લીન બનવાથી સિદ્ધિસુખ દૂર ઠેલાય છે. મુક્તિસુખ દૂર ઠેલવાની મૂર્ખતા કેઈન કરે એ અભિલાષા. तिलमित्तं विसयसुह, दुहं च गिरिरायसिंगतुंगयर । भवकोडिहिं न निहइ, जं जाणसु तं करिज्जासु ॥६॥
ગાથાર્થ –વિષયસુખ તલ માત્ર છે, દુખ ગિરિરાજના શૃંગથી પણ ઊંચું છે. તે ક્રોડે ભવે પણ પૂરું નથી થતું. હવે જેમ એગ્ય લાગે તેમ કર. --
વિશેષાર્થ –માનવી માને છે કે વિષયે એને સુખ આપે છે. વિશ્વમાં લીન બનેલ આત્મા માને છે કે જગતનું બધું યે સુખ તે લૂંટી રહ્યો છે. કે ભ્રામક ખ્યાલ!
- મોહનિદ્રામાંથી જાગૃત થતે માનવી જાણે છે વિષયસુખની અલ્પતા. એ સમજે છે વિષયસુખની ક્ષણિક્તા. એ સમજે છે વિષયસુખને ઉંબરે ઊભેલું અપાર દુઃખ.
એ દુખ મેરૂ ગિરિરાજના ઉચ્ચ શિંગની અધિકતાથી પણ અધિક છે. કોડો ભવ સુધી વેદના સહન કર્યા છતાં એ ટળતું નથી. માનવી કલ્પી ન શકે તેટલું તીવ્ર તે દુઃખ છે. ક્ષણિક વિષમાં લુબ્ધ બનીને આવું અપાર દુઃખ કોણ વહારે ?
રે આત્મન ! તને ચગ્ય જણાય તે કર. भुजंता महुरा विवागविरसा किपागतुल्ला इमे, कच्छकंडअणं व दुखाणया दाविति पुति
