________________
ઉપરનું ઢાંકણ ખેંચી લીધું. બદબ વહેવા મંડી. સમજાયું કે દેખાતી મનેહર યુવતિ માત્ર અશુચિભરી પુતળી જ હતી. ગંધાઈ ઊઠેલા અન્નથી એ ભરેલી હતી. શ્રી મલ્લિકુમારી પ્રગટ થયાં. નારી દેહની અશુચિ રાજવીઓને પુતળીના દષ્ટાંતથી સમજાવી. રાજવીઓ ચેત્યા. પાપને પંથે પટકાતી પિતાની જાતને ઉગારી લીધી.
એ પુતળીમાં અને જીવતા જાગતાનારી દેહમાં અશુચિની દષ્ટિએ ખાસ ફરક નથી. આછી પાતળી ચામડીથી ઢંકાયેલી અશુચિ પ્રત્યે આપણું લક્ષય નથી જતું એ કમનસીબ છે. मंसं इम मुत्तपुरीस भीस, सिंधाणखेलाइअ निझरंत । एअं अणिच्चं किमिआण वासं, पासं नराणं मइनाहिराण ॥५१॥
ગાથાર્થ – માંસલ, મૂત્ર, અને મળયુક્ત, લીંટ અને લેમ્પ ઝરતું તથા કૃમિઓના વાસરૂપ આ અનિત્ય શરીર, મતિરહિત મનુષ્યોને પાશ રૂ૫ છે.
વિશેષાર્થ – આત્મસાધનામાં અનુપમ સાધન માનવદેહ છે. માનવદેહી જ ઉચ્ચ ગુણસ્થાનની પ્રાપ્તિ કરી શકે છે. માનવદેહી જ વીતરાગ બની શકે છે. એ દષ્ટિએ માનવદેહ ખૂબ કીમતી છે.
જેને તેની કીંમત નથી સમજાઈ તે અનુપમ માનવદેહને વેડફી નાખે છે અને તેને દુઃખ તથા ગતિનું સાધન બનાવે છે. દેહને તે પંપાળે છે. તેને ખાતર રાણેને તે
