________________
એ સારને ભસ્મીભૂત કરીને, સમ્યકત્વને પણ વિરાધીને, અનંત સંસારી બનાવે છે.
' વિશેષાર્થ –વિષયમાં લયલીન આત્મા ભાનભૂલે બને છે. પ્રેમની આગમાં તે અનુપમ શક્તિઓને હેમે છે. સત્યને તે ચૂકે છે. આત્મગુણેને તે હૃાસ કરે છે. પરિણામે ચારિત્રધન લૂંટાઈ જાય છે અને ભવવનભ્રમણ અનંત બને છે. भीसणभवकतारे, विसमा जीवाण विसय तिन्हाओ। जीए नडिआ चउदसपुव्वी विलंति हु निगोए॥ ८३॥
ગાથાર્થ – ભીષણ ભવાટવીમાં જીની વિષયતૃષ્ણાઓ વિષમ છે, કે જેથી પીડિત ચૌદ પૂર્વધરે પણ નિગદમાં લે છે.
વિશેષાર્થ અપાર નુકશાનને આપનારી વિષયપિપાસા ચૌદ પૂર્વધર મહાત્માઓને પણ મૂંઝવે છે. જે મુનિપુંગવો શ્રતનું અગાધ જ્ઞાન ધરાવે છે, જેઓ નિયમ મોક્ષગામી છે, જેમનું ચારિત્ર તેજસ્વી છે, જેમને વિરાગ તીર્થકરની વીતરાગતાની ઝાંખી કરાવે છે, તેઓ પણ વિષયતૃષ્ણાથી ન જ પીડાય એ નિયમ નહિ. તેઓ પણ પટકાય અને નિગદમાં લે. જ્યાં અનંત દુઃખ છે, જ્યાં એક જ દેહમાં અનંત આત્માઓને વાસ છે, જ્યાં સદાકાળ મૂચ્છિત દશામાં રહેવાનું છે, જ્યાં જ્ઞાન તદ્દન અલ્પ છે, તે સ્થાનમાં અગાધ જ્ઞાનીઓને અને અનંતચારિત્રસુખને આસ્વાદ લેનાર મહાત્માઓને પણ વાસ કરે પડે.
