________________
૧૬૭
सुबहु पि सुअमहीअं, कि काही चरणविप्पहीणस्स । अंधस्स जह पलित्ता, दीवसयसहस्सकोडी वि ॥ ७७ ।। अप्प पि सुअमहीअं, पयासगं हाइ चरणजुत्तस्स । इको वि जह पईवा, स चक्खुअस्सा पयासेइ ।। ७८ ॥
ગાથાથ–પ્રજવલિત એવા લાખ અને કોડે પણ દીપકે જેમ અંધને નિરર્થક છે તેમ ચારિત્રવિહિન આત્માને ઘણે પણ શ્રુતનો અભ્યાસ શું કરશે ?
જેમ એક દીપક પણ ચક્ષુવંતને પ્રકાશ આપે છે તેમ શ્રતને અલ્પ પણ અભ્યાસ ચારિત્રવંતને પ્રકાશ આપે છે. दंसण वय सामाइय, पोसेहपडिमा अबभ सच्चित्ते । आरंभ पेस उद्दिट्ठ, वजए समणभूएअ ॥ ७९ ॥
ગાથાથ-શ્રાવકની અગીયાર પ્રતિમા–સમકિત, વ્રત, સામાયિક, પૌષધ, અબ્રહ્મપરિહાર, સચિત્તપરિહાર, આરંભપરિહાર, પ્રેષણ પરિહાર, ઉષ્ટિ પરિવાર અને શ્રમણભૂતसंपत्तदंसणाई, पईदियह जइ जणाओ निसुणेइ। सामायारिं परम, जो खलु त सावगं बिति ॥ ८० ॥
ગાથાર્થ –દર્શન, જ્ઞાન અને ચારિત્રને સારી રીતે પ્રાપ્ત કરીને મુનિવરે પાસેથી પ્રતિદિન શ્રેષ્ઠ સામાચારી જે જને સાંભળે છે તેને નિચે શ્રાવક કહેવામાં આવે છે. जहा खरो चंदणभारवाही, भारस्स भागी न हु चंदणस्स । एवं खुनाणी चरणेण हीणो, भारस्स भागी न हु सुग्गईए ।
