________________
૧૩૮
ગાથાર્થ :–અનેક જન્મ મરણેના સેંકડો પરાવતેને કરીને મહા કટે જ્યારે જીવ મનુષ્યપણું પામે છે ત્યારે તેનું યથેચ્છિત તે પ્રાપ્ત કરે છે.
પરંતુ તે દુર્લભ અને વિદ્યુલતા જેવું ચપળ મનુષ્યપણું પામીને જે ધર્મકાર્યમાં ખેદ કરે છે તે ક્ષુદ્ર પુરૂષ છે, સપુરૂષ નહિ. माणुस्स जम्मे तडि लद्धय मि, जिणिंदधम्मो न कओ य जेणं । तुट्टे गुणे जह धाणुक्कएणं, हत्था मलेब्वा य अवस्स तेणं ॥६९॥
ગાથાર્થ –જેમ ધનુર્ધારીની દેરી તૂટી ગયા પછી તેને અવશ્ય હાથ ઘસવા પડે છે તેમ સંસારસાગરના કિનારા રૂપી માનવજન્મને પામીને જેણે જિનેંદ્રિધર્મનું સેવન નથી કર્યું તેને અવશ્ય હાથ ઘસવાનું રહેશે. रे जीव निसुणि चंचलसहाव, मिल्हे विणु सयल वि बज्झभाव । नवभेयपरिग्गहविविहजाल, संसारि अस्थि सहु इंदयाल ।
ગાથાથ-રે આત્મન ! સાંભળ, ચંચળ સ્વભાવ વાળા સકલ બાહ્ય ભાવને અને નવવિધ પરિગ્રહની વિવિધ જાળને મૂકીને જવાનું છે. માટે સંસારમાં સઘળું ઈંદ્રજાળ જેવું છે. पियपुत्तमित्तघरघरणीजाय, इहलाइय सव्व नियसुहसहाय । न वि अस्थि काई तुह सरणि मुक्ख, इक्कल्लु सहसि तिरि
निरयदुक्ख ॥ ७१॥
