________________
ht
વિલય થઈ ગયા હૈાય એવે સમયે રણમાં રખડતા માનવી જે વેદના અનુભવે તેથી કંઇગુણી વેદના, સંસાર રૂપી ગ્રીષ્મ ઋતુના તાપમાં વિષયરૂપી અનિષ્ટ પવનથી તપ્ત થયેલા આત્માએ અનુભવે છે. વેદના એટલી તીવ્ર હાય છે કે તે અનુભવતાં સારાસારના વિવેક આત્મા ભૂલી જાય છે. हा हा दुरंत दुट्ठा, विसयतुरंगा कुसिक्खिआ लोए । મીતળમવાવીણ્, વા ત્તિ નિબાળ મુદ્ઘાળું ॥ ૧૨ ॥
ગાથાથ :— હા ! હા ! લેાકમાં વિષયરૂપી અત્યંત દુષ્ટ અને કુશિક્ષિત અશ્વો મુગ્ધજીવાને ભીષણ ભવાટવીમાં પાડે છે.
વિશેષાથ ઃ—દુષ્ટ અશ્વ ઉપર આરૂઢ થયેલા બાળકને અશ્ર્વ ભયકર અટવીમાં ખેંચી જઈને જ્યારે પટકે છે ત્યારે તેની જે અવદશા થાય છે તેવી અવદશા વિષય રૂપી દુષ્ટ અવે મુગ્ધ આત્માની કરે છે. ભયંકર ભવાટવીમાં ભટકાવીને તે પટકે છે. ત્યાં કોઇ રાહુ માનવીને સૂક્ષ્મતા નથી, તેની બુદ્ધિ વિકળ ખની જાય છે અને શક્તિ ક્ષીણ થઈ જાય છે. અપાર આકુળતા ત્યાં અનુભવાય છે. विसयपिवासातत्ता, रत्ता नारीसु पंकिलसर मि । दुहिआ दीणा खीणा, रुलंति जीवा भववण मि ॥ ९३॥ ગાથા — : વિષયપિપાસાથી તખ્ત, નારી રૂપી કાદવના સરાવરમાં રક્ત, દુઃખિત, ટ્વીન આત્માએ ભવવનમાં કુલે છે.
અને ક્ષીણુ
