________________
૧૧
આત્મા કરે છે, અન્ય કેાઈ નહિ. આત્મકૃત્ સુખદુઃખ તુ ભાગવે છે, માટે શાને દીનતાભયું મ્હાં રાખે ? बहुआर भवित्तं, वित्तं विलसति जीव सयणगणा । નાળિયાનમ, અશુદ્ધત્તિ પુળા તુમ ચૈવ ॥૨૮॥
'
ગાથા :-૨ આત્મન્ ! બહુ આરંભથી તે. ઉપાર્જન કરેલ ધનના ઉપભેગ સ્વજન સમૂહ કરે છે. પરંતુ તે આરંભથી થયેલ પાપકમ તુ' એકલેાજ અનુભવે છે. अह दुखिआइ तह, भुक्खड़ जह चिंतिआइडि भाइ । तह थपिन अप्पा, विचितिओ जीव किं भणिमो ॥२९॥ ગાથા :-આત્મન્ ! “હવે દુઃખી છે તથા ભૂખ્યા છે,” એમ ખાળકોની ચિંતા જેમ તેં કરી તેમ થેડી પણ આત્મચિંતા તે ન કરી. માટે તને અમે શુ કહીએ ? खणभंगुर सरीरं, जीवा अन्ना अ सासय सरूवा । कम्मवसा संबंध निब्बध इत्थ का तुज्झ ॥ ३० ॥
ગાથા :-દેહ ક્ષણભંગુર છે; આત્મા તેનાથી ભિન્ન છે અને શાશ્વત સ્વરૂપ છે. દેહના સમૈગ કર્માધીન છે. તેમાં તને રાગ શાને ?
कह आय कह चलिये, तुमपि कह आगओ कहं गमिही । अन्नुन्नपि न याणह, जीव कुडुंब कओ तुज्झ ॥ ३१ ॥
ગાથા :-આત્મન્ ! કુટુંબ કેમ આવ્યુ. અને કેમ ગયું ? તુ પણ કેમ આવ્યે અને કેમ જઈશ ? જ્યારે એકબીજાને જાણતાં નથી ત્યારે કુટુંબ તારું કયાંથી ?
