________________
બ્રહ્મા, ચુર
શામિ વિગેરે
કરે છે.
વેદનામાં બળ માનવી મૃત્યુની નજીક આવી જાય છે. ક્યારેક મરી પણ જાય છે. તીવ્ર વાસના મૃત્યુમાં પરિણમે તેમાં કશું આશ્ચર્ય નથી. કામની દશ દશા જાણનાર તે હકીકત સારી રીતે સમજે છે. हरिहरचउराणण चंद-सुरखं दाइणो वि जे देवा । नारीण किंकरतं, कुणंति धिध्धी विसयतिन्हा ॥५५॥
ગાથાર્થ –વિષ્ણુ, મહાદેવ, બ્રહ્મા, ચંદ્ર, સૂર્ય અને કાર્તિકસ્વામિ વિગેરે દેવે પણ નારીની ગુલામી કરે છે. ધિક્કાર છે વિષય તણાને !
વિશેષાર્થ –વિષયની તરસ માનવીને પામર દશામાં મૂકી દે છે. વાસનાથી પીડાતા પુરુષની દીનતાભરી ચેષ્ટા દુઃખદ છે. મહાન લેખાતા માનવીઓ, અભિમાનમાં ઉંચે ચઢનાર માંધાતાઓ અને અતુલ બળધારી પુરુષે પણ સ્ત્રી સાંનિધ્યમાં દીન બની જાય છે. તેની આજ્ઞા માથે ચઢાવે છે. માનવે તે શું, દેવે પણ લલનાના ગુલામ બને છે.
વીણાવાદને ગેપીઓને આકર્ષતા વિષ્ણુ, ભીલડીના સૌદર્યો પાગલ બનતા પાર્વતિપતિ, તિલોત્તમાના નુત્યે ઇંદ્રાસન ગુમાવીને ગદંભમુખવાળા બનતા બ્રહ્મા વિગેરે તેજસ્વી ટેનું દાસત્વ શક્તિની પ્રચંડતાની અને પુરુષની
વિષયાધીનતાની ઝાંખી કરાવે છે. सीच उण्डं च सहति मूढा, इत्थीसु सत्ता अविवेअवंता। इलाइपुत्तं व चयंति जाई. जीअंच नासंति अरावणुध्व ॥५६॥
