________________
વિશેષાર્થ:- વિષયેની અસારતા અને પ્રકાશ્યતાને બોધ મળવા છતાં તથા તેના કટુ પરિણામ પ્રત્યક્ષ અનુભવતાં છતાં તેના પ્રત્યે જનતાનું ખેંચાણ જોઈને લાગે છે કે મોહને જ્ય ભારે કઠિન છે. મહાપુરૂષે પણ મોહને જીતવામાં અસમર્થ બને છે. કેઈક વિરલ આત્મા જ મોહને જેર કરી શકે. સાચે જ મેહની શક્તિ અજોડ છે.
जे कामंधा जीवा, मंति विसएसु ते विगयसंका । जे पुण लिणवयणरया, ते भीरू तेसु विरमंति ॥४९॥
ગાથાર્થ – જે કામાંધ જીવે છે તે શંકારહિત થઈને વિષયમાં રમે છે; પરંતુ જે જિનવચનમાં ૨ક્ત છે તે પાપભીરુ આત્માઓ વિષાથી વિરમે છે.
વિશેષાર્થવિષયી જીવોમાં નફટાઈ સહેજે આવે છે. પરિણામની કે ઔચિત્યની કશીચે પરવા કર્યા વિના તેમણે માનેલા સુખમાં નિર્લજજતાથી તેઓ વિહરે છે. તીવ્ર વિષયપિપાસા એમને એવા તે અંધ બનાવે છે કે સદસને વિવેક તેઓ ભૂલી જાય છે. કટુ પરિણામે પ્રત્યે આંખને તેઓ મીંચી રાખે છે.
જેએની સામે તે કટુપરિણામે તરવરે છે, જેમાં પાપથી ત્રાસે છે અને જે જિનવાણીમાં પ્રીતી ધરાવે છે તેઓ વિષને દુઃખદાયી જાણી તેથી વિરમે છે, ઇંદ્રિય દમન કેળવે છે અને સ્વાધીન સુખ મેળવે છે. વિ. પ્ર. ૫
