________________
નામાં ઝંપલાયા અને વિનાશ નેત. માટે ખૂબ સાવધાનીની આવશ્યકતા છે. जं लहइ वीअराओ, सुखं तं मुणइ सुच्चिय न अन्नो। नहि गत्तासूअरओ, जाणइ सुर लोइअं सुकूखं ॥४७॥
ગાથાર્થ –વીતરાગ પરમાત્મા જે સુખ અનુભવે છે, તે તેઓ જ જાણે છે, અન્ય નહિ. સુરલકનું સુખ ગર્નાકર ન જાણે.
વિશેષાર્થ –આખું ચે વિશ્વ કૂવામાં જ સમાયું છે તેમ કાચબે માને. વિષ્ટાને કીટ સઘળું સુખ તેમાં જ જુએ. ભિક્ષુક એની હલ્લીમાં જ સુખ જુએ. સ્વાદ ઉકરડામાં જ સમાયે છે તેમ શૂકર માને. પીધેલે માનવી મઘમાં જ મજ જુએ. ચિત્તભ્રમથી પીડાતે માનવી વિચિત્ર માનસિક તરમાં જ લહેર અનુભવે. તેમ રાગરાગથી ગ્રસિત બનેલે આત્મા રાગમાં અને રાગના સાધનમાં જ સુખ માને. રાગના અભાવમાં રહેલ નિરુપાધિક સુખ તે ન સમજી શકે વીતરાગતાના અનંત અવ્યાબાધ સુખની કલ્પના પણ તેને શી રીતે આવે ? એને તે એમજ લાગે કે મુક્તિમાં શું સુખ હોઈ શકે? “જ્યાં સૌંદર્યનું દર્શન નહિ, જ્યાં મધુરા ગાનનું શ્રવણ નહિ, જ્યાં સુકોમળ પુષ્પોની સુવાસ નહિ, જ્યાં સ્વાદની મીઠાશ નહિ, જ્યાં સ્પર્શની મેહતા નહિ, જ્યાં પ્રેમ નહિ, જ્યાં નૃત્ય નહિ, જ્યાં પત્ની નહિ, જ્યાં પુત્ર નહિ, ત્યાં આનંદ અને સુખ શાં? એમ વિચાર
