________________
એની દેડ નિરર્થક જતાં વળી બીજી દિશાએ જળદર્શન થાય છે. બધું ચે બળ એકત્રકરી એ દોડે છે. નથી મળતું એને જળ કે નથી છીપતી એની તૃષા. વધે છે એને થાક અને વધે છે એની નિરાશા.
વિષયેચ્છાને તાપ ધોમધખતા તાપ કરતાં કંઈ ગુણે તીવ્ર છે. એ તાપ દિલને જળાવે છે; દેહને રિબાવે છે. અને આત્માને પામર બનાવે છે. તપ્ત બનેલે માનવી સુખ શોધે છે. સૌંદર્ય દર્શને સુખ, પ્રાપ્ત થશે એમ માની ત્યાં દોડે છે. નથી મળતું ત્યાં સુખ. ફરી તે દોડે છે -
ની પાછળ, સુખ ત્યાં હશે તેમ કલપીને. ત્યાં પણ મળતું નથી સુખ. સુવર્ણ સુખદાયી છે એમ માનીને તે મેળવવા તલસે છે. પરંતુ નથી એને સૌંદર્ય સુખ અર્પતું, નથી એને સ્પર્શ સુખ અપ, નથી એને લક્ષ્મી સુખ આપતી. સ્વાદ,સુવાસ અને સુગંધ સુખ નથી આપતા. સુખને અનુભવ એને કયાંયે નથી.
તાપમાં ઉજજવળ બનેલ આકાશને જેમ ભ્રમિત બુદ્ધિથી માનવી જળ કલ્પી લે છે તેમ ભ્રમિત બુદ્ધિથી માનવી વિષમાં સુખ કલ્પ છે. મૃગજળ શાંતિ આપવાને બદલે જેમ ઠેર ઠેર ભટકાવે છે તેમ વિષે સુખ આપવાને બદલે માનવીને ત્રાસ આપે છે. -...
