________________
ઉપરક્ત સ્વરૂપમાં અનિયત ક્રમથી આત્માનું પર્યટન અનાદિ કાળથી ચાલુ છે. વિશ્રાંતિ કદી તેને મળી નથી. તે અવિરત મુસાફરી આત્માને અનંત રિબામણને અનુભવ કરાવે છે. સુખ શોધ્યું જડતું નથી. પર પુદ્ગલે સુખાભાસ માત્ર આપે છે અનંત પુદ્ગલેનું ગ્રહણ અને પરિણમન આમાને સુખ નથી આપી શકતું.
પરિભ્રમણથી કંટાળી સદાકાળની વિશ્રાંતિ અભિલશે તે વિશ્રાંતિ જરૂર મેળવે. ઇંદ્રિય પરાજય કરનાર પર્યટનને અંત આણ શાશ્વત કાળનું વિશ્રાંતિ સુખ પ્રાપ્ત કરે. વવવ દો મળે, કોળી પરિવા भोगी भमइ संसारे, अभोगी विप्पमुच्चइ ॥१८॥
ગાથાર્થ –ભેગ સુખમાં લિપ્તતા હોય છે, જયારે અભેગી અલિપ્ત હોય છે. ભેગી સંસારમાં પરિભ્રમણ કરે છે અને અભેગી તેથી મુક્ત બને છે.
વિશેષાર્થ – અપાર સંસારની અગાધ અટવીમાં પરિભ્રમણનું મુખ્ય કારણ માયા છે. મમત્વને પ્રેરા પ્રાણી અનેક સંબંધે જે છે. એ સંબંધે એક યા બીજા સ્વરૂપે આત્માને પરિભ્રમણ કાળમાં સતાવે છે. બંધાયેલા સંબંધે વાસના મૂકતા જાય છે. ફરી એ સંબંધ સંધાય છે અને વાસના જાગ્રત થાય છે. આ પ્રમાણે કમ ચા જ જાય છે. વાસનાને જ્યારે દૂર ઠેલાય અને માયાને
