________________
૧૮
सव्वं विलविअं गीअ, सव्वं नह विडंबणा ।
सव्वे आभरणा भारा, सव्वे कामा दुहावहा ॥ १५ ॥ ગાથા :—બધું ચે ગીત વિલાપ છે; ખ' ચે નાટક વિટખણુા છે; અલંકારા બધા ભારરૂપ છે અને વિષયા સવે દુઃખદ છે.
વિશેષાથ —ગીત માત્ર જ્યારે આત્માને વિલાપ રૂપ ભાસે, નૃત્ય વિટંબણા રૂપ જણાય, આભરણા ભાર રૂપ શાસે અને વિષયે દુઃખદાયી લાગે, ત્યારે આત્મા અપૂર્વ ઉચ્ચ સ્થિતિએ વિરાજી રહ્યો હાય. જગતનું અધું ચે સુખ અને તુણુવત્ જણાય. સુરનર સુખને દુઃખ કરી લેખનાર સભ્યદૃષ્ટિ આત્માની ઉચ્ચ કક્ષાએ તે પહોંચી ચૂકયા હૈાય. સંગીત એનુ દિલ ન ઝાલાવે. નૃત્ય અને મત્રમુગ્ધ ન કરે. અલકારે એને ન આકર્ષે. વિષય અને ન ખેચે.
'
એ ઉચ્ચતાને પ્રાપ્ત કરવા મથીએ. देविंदचक्कवट्टित्तणाइ, रजाइ उत्तमा भोगा । पत्ता अनंत खुत्तो, न यहं तत्तिं गओ तेहिं ॥ १६॥ ગાથા—અધયયુક્ત દેવપણું તથા સાર્વંભૌમત્વ અને રાજ્ય વિગેરે ઉત્તમ ભાગસુખે। અનંતવાર પ્રાપ્ત થયા તા પણ હુ એથી તૃપ્ત ન થયા.
વિશેષાથ :—ઇંદ્રનું અશ્વય અને ચક્રવર્તીની ઋદ્ધિ આછી વાર પ્રાપ્ત નથી થઇ.રાજસત્તા અને રાજસુખ અનેકવાર અનુભવ્યું. ઉત્તમ ભાગસુખામાં ખૂબ વ્હાલ્યેા. છતાંયે એની ઈચ્છા રહ્યા જ કરે છે. જ્યાં ઇચ્છા છે ત્યાં દુઃખ છે,
