________________
જેના અણુમાલ ચારિત્ર રત્નને ઇંદ્રિય ચારા ને લૂટી શકે તે સાચે જ વીર છે, સાચે જ પડિત છે. નિત્ય પ્રશંસા તેની ન હાય તા કાની હાય ?
इंदियचवलतुरंगो दुग्गइमग्गाणु धाविरे निच्चं । भाविअभवस्सरूवो, रुंभई जिणवयणरस्सीहिं ॥ २ ॥
',
ગાથાથ :—દુગતિને માગે સદા ઢાડતાં ઇંદ્રિય રૂપી ચપળ અશ્વને ભવસ્વરૂપના જ્ઞાતા જિનવચન રૂપી લગામથી રાકી રાખે છે.
વિશેષાથ :—અશ્વની ચપળતા ઇંદ્રિયાને વરેલી છે, અશ્વની ગતિ કરતાં કંઈ ગુણી તીવ્ર ગતિથી ઇંદ્રિયે દોડી રહી છે. મનગમતી વસ્તુ પ્રત્યે ઇંદ્રિયાદ્વારા આત્મા તીવ્ર ``ચાણ અનુભવે છે. એને મેળવવા દિલ તલપાપડ થાય છે. એ પ્રાપ્ત કરવા ઇંદ્રિય પુષ્કળ વેગથી ઢાડે છે. અણુભાવતી વસ્તુઓથી દૂર રહેવા માટે ઇંદ્રિયા જોસભેર નાસે છે. ઇંદ્રિયાની ચપળતા પાસે અશ્વની ચપળતા આંખી પડે છે.
સુકામળ સ્પર્શથી આત્માને ભાનભૂલે ખંનાવતી સ્પના, મધુર રસના આસ્વાદમાં લહેજત પમાડતી રસના, સુગધની પાછળ ભ્રમરની જેમ ભમાડતી નાસિકા, સૌદય પાછળ ભટકેલ બનાવતા નયન અને મધુરાં ગાનમાં મુગ્ધ અનાવતા શ્રવણ, આત્માને વેગપૂર્વક દુર્ગાંતિએ કરી ન જાય એ કેમ મને ?
