________________
દેવેન્દ્રના આ પ્રશ્ન પાછળ રહેલા આશયથી પ્રેરાઇને નમિરાજર્ષિએ આ પ્રમાણે કહ્યુંઃ
મનુષ્યની ઇચ્છાઓ આકાશની જેમ અનંત હોય છે તેની ક્યારેય પૂર્તિ થતી નથી પરંતુ સંતોષ, ત્યાગ, વૈરાગ્ય આત્મામાં પ્રવેશે તોજ ઇચ્છાઓનો અંત આવી શકે. આથી હે દેવેન્દ્ર! મેં તપ, સંયમના આચરણથી સંતોષ પ્રાપ્ત કરવાનો નિર્ણય કર્યો છે. તેથી મને ધન, ધાન્ય, સોના-ચાંદીની જરૂર નથી.
દશમ પ્રશ્નોત્તરઃ અપ્રાપ્ત સુખની ચાહનાનો આક્ષેપ - નમિરાજર્ષિનો ભાવયુક્ત ઉત્તર સાંભળીને દેવેન્દ્રે જિજ્ઞાસાથી તેમને આ પ્રમાણે કહ્યુંઃ
પ્રવ્રજ્યા ગ્રહણ કરીને દિવ્ય સુખો મેળવવાની આકાંક્ષા આપ રાખો છો પરંતુ હે પૃથ્વીપતિ! આકાંક્ષાની પૂર્તિ નહિં થવાથી વર્તમાનમાં મળેલા સુખોનો ત્યાગ કરવાનો આપને પશ્ચાતાપ કરવો પડશે, દુઃખી થવું પડશે. માટે મળેલાં સુખોનો ત્યાગ ન કરો.
દેવેન્દ્રનો પ્રશ્ન સાંભળીને નમિરાજર્ષિએ આ પ્રમાણે કહ્યુંઃ
આ સંસારના કામભોગો કાંટારૂપ છે. વિષય વાસના વિષ તુલ્ય છે. આવા કામભોગોની ઇચ્છા રાખનાર તેને પામ્યા વિનાજ દુગર્તિમાં જાય છે.
ક્રોધ કરવાથી જીવ નરકમાં જાય છે. માનથી પણ અધોગતિ થાય છે. માયા કરવાથી સદ્ગતિ થતી નથી અને લોભ આ લોક અને પરલોક બન્ને લોક માટે દુઃખદાયી બને છે.
તેથી વિદ્યમાન કે અવિદ્યમાન કામભોગોની અભિલાષા મને નથી. આ ત્યાગ માર્ગમાં મારે ક્યારેય પણ પશ્ચાતાપ કરવો પડશે નહિં.
દેવેન્દ્ર દ્વારા ગુણકીર્તનઃ આ લાંબા વાર્તાલાપ પછી બ્રાહ્મણરૂપ છોડીને વૈક્રિય શક્તિથી પોતાનું અસલ ઇન્દ્રરૂપ ધારણ કરીને મધુર વાણીથી સ્તુતિ કરતાં, વંદન કરતાં દેવેન્દ્ર નમિરાજર્ષિ સમક્ષ ઊભા રહી કહેવા લાગ્યાઃ
33
