________________
પિતાએ એ સમયે ભાવમુનિઓનાં તપ સંયમના ભાવોમાં બાધા ઉત્પન્ન થાય એ રીતે કહેવા લાગ્યાઃ
હે પુત્રો! વેદના પારંગત પુરુષો કહે છે કે જેમને પુત્ર નથી તે પુરુષો ઉત્તમ ગતિને પામતા નથી.
માટે હે પુત્રો! તમે પહેલાં વેદ ભણો, બ્રાહ્મણોને ભોજન આપો અને લગ્ન કરી સ્ત્રીઓ સાથે ભોગ ભોગવો ત્યાર બાદ પુત્રોને ઘરનો ભાર સોંપીને અરણ્યવાસી શ્રેષ્ઠ મુનિ બનજો.
ત્યારપછી પોતાના આત્મગુણ રૂપી ઇંધણથી અને મોહરૂપ પવનથી અત્યંત પ્રજવલિત શોકાનિ થી સંતપ્ત ભાવોવાળા દુઃખી હૃદયે અનેક પ્રકારના દીનહીના વચન બોલી રહ્યા હતા.
એક પછી એક પ્રલોભન આપતા, વારંવાર અનુનય કરતા અને પુત્ર પ્રાપ્તિનું, ધનનું અને સુખભોગનું નિમંત્રણ કરતા ભૃગુપુરોહિતને કુમારોએ વિચાર પૂર્વક આ પ્રમાણે કહ્યું
પુરોહિત પુત્રોનો વૈરાગ્ય સભર ઉત્તરઃ વેદો ભણી જવા માત્રથી આત્મરક્ષા થઇ શકતી નથી. પુત્રો પાપકર્મના ફળ ભોગવવામાં શરણ રૂપ થતા નથી. તેથી હે પિતાજી! આપના કથનનું અનુમોદન કોણ કરશે?
કામભોગ ક્ષણિક સુખ આપનારા છે પરંતુ લાંબા સમય સુધી દુઃખ આપનારા છે. તેમાં સુખ થોડું અને દુઃખ વધુ છે. મોક્ષ પ્રાપ્ત કરવામાં વિઘ્નરૂપ છે. અનર્થોની ખાણ છે.
કામભોગોથી નહિં નિવર્તતો પુરુષ હંમેશા અતૃપ્તિની આગમાં બળતો જ રહે છે. તેનું પરિભ્રમણ ચાલુ જ રહે છે. અન્યને માટે કે સ્વજનો માટે વિવિધ પાપકારી પ્રવૃત્તિઓ દ્વારા ધનોર્પોજન કરતાં કરતાં જ વૃદ્ધાવસ્થાથી ઘેરાઇને મૃત્યુ પામે છે.
સુખ સામગ્રીનો તર્ક અને સમાધાનઃ ભૃગુ પુરોહિત કહે છેઃ જે સુખ સુવિધાની પ્રાપ્તિ માટે સંસારના લોકો વિવિધ
પ૩
