Sutra Vyakhayan Vidhi Shatakam

Author(s): Dharmsagar Gani, Labhsagar
Publisher: Mithabhai Kalyanchand Pedhi

Page 29

२०
व्याख्यान विधि
श्रीहरिभद्रसूरिणोक्तमवसातयं । अन्यथा प्रागुक्तप्रकारेण वचनानुपपत्तिः प्रसज्येत । न चैतत्तीर्थस्वरूपं औष्ट्रिकेति प्रसक्तं, तस्यापि श्रीमहानिशीथसूत्रस्याङ्गीकारादिति वाच्यं । मुग्धजनआन्तिजनकस्य तस्य तीर्थसमीपस्थित्यर्थं वचोमात्रेणाङ्गीकारात् । कथमन्यथा अनादिसिद्धं पाक्षिकं पूर्णिमायामेवासीत, चतुर्दशी तु पर्युषणाचतुर्थीवदाचरितेति भणितिः स्यात् । तद्द्व्यञ्जकं तु अष्टमीपाते चतुर्थतपश्चैत्यपरिपाटीप्रमुखमष्टमीकृत्यं सप्तम्यां चतुर्दशीपाते च पाक्षिककृत्यं पूर्णिमायामिति । यत्तु खरतर - भेदविशेषेण विधिप्रपायां चतुर्मासकचतुर्दशीपाते पूर्णिमा युक्तेति भणितं, तदपि तीर्थसम्मत परम्परालेोपेन जमालिवत्तीर्थ बाह्यताभिव्यञ्जकं भवत्येव । यदागमः -
आयरिअपरं परएणं, आगयं जो उ आणुनुब्बीए । कोइ अवाई, जमालिणासं स णासीहिति ॥ १ ॥ चि सुत्रकृदङ्गनिर्युक्तौ ।
जमालिवत्तीर्थप्रतिपक्षों हि नियमान्मिथ्यादृष्टिरेव स्यात् । तस्य च जिनप्रवचनमात्रस्याप्यप्रामाण्येनाभ्युपगमे कुतो महानिशीथाभ्युपगमः । तेन लौम्पकस्य ' णमो अरिहंताण' मिति पदस्येव तस्यापि श्रीमहानिशीथस्याङ्गीकारोऽपि वचोमात्रेण, न पुनर्भावत इति नातिप्रसङ्गः । यदि वचोमात्रेणाङ्गीकारोऽपि प्रमाणतयाभ्युपगम्यते तर्हि दिगम्बरादयः सर्वेऽपि सम्यग्दृश एव भवेयुः । देवोऽर्हन्, गुरुः सुसाधुः, धर्मस्तु केवली प्रज्ञप्त एवेतिरूपेण देवादीनां वचोमात्रेणाभ्युपगमात् । तस्मात्