Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 43

४६२
सुपासनाह - चरिअम्मि-
जो जीव वरिसस जीवो निसिभोयणं विवज्जतो । सो लहइ नूण पन्नासवरिसविहिओववासफलं ॥ तेय सग्गमि सुरंगणाहिं सह सुक्खमनुहवेऊण | उप्पज्जइ मणुयभवे तम्मिवि पावेइ जिणदिक्वं ॥ ततो मोक्खं कम्मक्खण पालेइ जो वयं एयं । जो पुण गहिउं भुंजइ सो दुक्खं लहइ सुलसोव्व ॥ तथाहि ;
अस्थि अवंतीविसए उज्जेणी जोइणीपढमपीढं । तत्थत्थि सिद्धराओ जस्स समाई निसिदिणाई ।। ९९ ।। दिवसे कीलइ पमयाजणेण राओ उ जोइणिगणेण । न मुणइ गयंपि कालं विलासकीलाहि दुल्ललिओ । रयणिचरियाए. कइया गओ वहिं भीसणे मसाणम्मि । पभणइ गरुयसरेण निब्भयचित्तो इमं वयणं ॥ भो भो भूयपिसाया रक्खा जक्खा व जोइणीनिवहा । निमुणेह मज्झ वयणं एगग्गमणा खर्ण ताव।। १०२ ॥ सोहं सिद्धनरिंदो समागओ कोउगेण सुणिऊण । तुम्ह पसिद्धि रिद्धिं ता पयडह अप्पणो रुवे ॥१०३॥ सुणिऊण इमं वयणं किलिकिलियं तेहिं भइरवसरेण । पयददुरेहिं पहया पुहईवि खणेण थरहरिया || तह फिक्करंति पेया भूयाणिवि हुंकरंति घूयव्व । अट्टहास फुटं तदिसिप्पहा उट्ठिया रक्खा ॥ १०५ ॥ ताण मज्झाउ भणियं असियक्खभिहाणजक्खराएण । अहह अहो को एसो सीहं सुत्तं पवोइ ? || को नियजीहं कंडुयइ सप्पतुंडीए कंडुहरणट्टा ? । को जमपुरीसमाणे समसाणे एवमुल्लवइ ? ॥ १०७ ॥ तो भणियं भूवणा मा गव्वं वहह एरिसं तुब्भे । जइ अत्थि कावि सत्ती ता पयडह मह पुरो अज्ज || तो अभियक्खो जक्खो उच्चत्तेणं दुजोयणपमाणं । काऊण नियसरीरं खिविडं नरमुंडमालं च ॥ १०९ ॥
1
अन्यच्च ।
यो जीवति वर्षशतं जीवो निशाभोजनं विवर्जयन् । स लभते नूनं पञ्चाशद्वर्षविहितोपवासफलम् ॥९६॥ तेन च स्वर्गे सुराङ्गनाभिः सह सौख्यमनुभूय । उत्पद्यते मनुजभवे तस्मिन्नपि प्राप्नोति जिनदीक्षाम् ॥९७॥ ततो मोक्षं कर्मक्षयेण पालयति यो व्रतमेतत् । यः पुनर्गृहीत्वा भुङ्क्ते स दुःखं लभते सुलस इव ॥ ९८ ॥
अस्त्यवन्तीविषय उज्जयिनी योगिनीप्रथमपीठम् । तत्रास्ति सिद्धराजो यस्य समानि निशादिनानि ॥ दिवसे क्रीडति प्रमदाजनेन रात्रौ तु योगिनीगणेन । न जानाति गतमपि कालं विलासक्रीडाभिर्दुर्ललितः ॥ रजनिचर्यया कदा गतो बहिर्भीषणे श्मशाने । प्रभणति गुरुस्वरेण निर्भयचित्त इदं वचनम् ॥ १०१ ॥ भो भो भूतपिशाचा रक्षांसि यक्षा वा योगिनीनिवहाः । शृणुत मम वचनमेकाग्रमनसः क्षणं तावत् ॥ १०२ ॥ सोऽहं सिद्धनरेन्द्रः समागतः कौतुकेन श्रुत्वा । युष्माकं प्रसिद्धिमृद्धिं तस्मात्प्रकटयतात्मनो रूपाणि ॥१०३॥ श्रुत्वेदं वचनं किलकिलितं तैरेवस्वरेण । पादददुरैः प्रहता पृथिव्यपि क्षणेन कम्पिता ॥ १०४ ॥ तथा फित्कुर्वन्ति प्रेता भूतान्यपि हुङ्कुर्वन्ति घूकवत् । अट्टाट्टहासस्फुटद्दिशाप्रमाण्युत्थितानि रक्षांसि ॥१०५॥ तेषां मध्याद् भणितमसिताक्षाभिधानयंक्षराजेन । अहह अहो ! क एष सिंहं सुप्तं प्रबोधयति ? ॥ १०६ ॥ को निजजिह्वां कण्डूयति सर्पतुण्डेन कण्डूहरणार्थम् ? । को यमपुरीसमाने श्मशान एवमुलपति ? ॥ १०७॥ ततो भणितं भूपतिना मा गर्व वहतेदृशं यूयम् । यद्यस्ति कापि शक्तिस्तदा प्रकटयत मम पुरोऽद्य ॥ १०८ ॥