Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 185

सुपासनाह-चरिअम्मिनियभज्ज किवणता पडिलाभिस्सामि मुणिवरे अहयं । इत्थट्टे मह नियमो इय भणिउं बीयदिवसम्मि ।। सयमेव गओ वसहि मुणिणो आमंतिऊण नियोहे । आणेउं पडिलाहइ घएण पलियद्धमाणेण ॥२८॥ तो वंदिउं विसज्जइ मुणिणो अन्नत्थ विहरि पत्ता । सूरीण संनिहाणे ता पुट्टा मूरिणा मुणिणो । कि तस्स गिहे लद्धं तो मुणिणा दंसियं तयं तुप्पं । गुरुणावि य ते भणिया तस्स गिहे नेय गंतब्बं । अनिमंतिएहि, तत्तो तइयदिणे आगो निमंतेउं । मुणिवरभोयणकाले समइक्कंतम्मि, तो गुरुणा !! भणियं भुत्ता मुणिणो अन्मत्तटं न जेहिं भो ! विहिय । सहसीलयाए खेयं कुणमाणो पुणवि सो भणिओ ॥ मा कुणसु भद ! खेयं कारणओ अज्ज तुज्झ गेहम्मि । न गया मुणिणो तो सो भुत्तो गंतूण गेहम्मि ।। अइमत्ताहारेणं संजायविसइओ तओ मरि । उक्वन्नो भूएसुं कमेण लहिही सिवसुहंपि ॥३४॥ ता भो ! वयाइयारो कायव्यो नेय बुद्धिमंतेहिं । अइयारे कुणमाणो कमेण भंगंपि सो कुणइ ॥३५॥
॥ इत्यतिथिसंविभागवते तृतीयातिचारदृष्टान्तः ॥
ददाति घृतघोलमोदकशर्कराद्रव्याणि प्रतिदिनं प्रायः । पश्यति च देवचन्द्रो दीयमानं तत्ततो भणति ॥२६॥ निजभार्या कृपणत्वात्प्रतिलम्भयिष्यामि मुनिवरानहम् । अत्रार्थे मम नियम इति भणित्वा द्वितीयदिवसे ॥ स्वयमेव गतो वसतिं मुनीनामन्त्र्य निजगेहे । आनीय प्रतिलम्भयति घृतेन पल्यार्धमानेन ॥२८॥ ततो वन्दित्वा विसृजति मुनयोऽन्यत्र विहृत्य प्राप्ताः । सूरीणां संनिधाने तदा पृष्टाः सूरिणा मुनयः ॥२९॥ किं तस्य गृहे लब्धं ततो मुनिना दर्शितं तद् वृतम् । गुरुणापि च ते भणितास्तस्य गृहे नैव गन्तव्यम् ॥ अनिमन्त्रितैः, ततस्तृतीयदिन आगतो निमन्त्रयितुम् । मुनिवरभोजनकाले समतिक्रान्ते, ततो गुरुणा ॥३१॥ भाणितं भुक्ता मुनयोऽभक्तार्थ न यैर्भोः ! विहितम् । शठशीलतया खेदं कुर्वन् पुनरपि स भणितः ॥३२॥ मा कुरु भद्र ! खेद कारणतोऽद्य तव गेहे । न गता मुनयस्ततः स भुक्तो गत्वा गेहे ॥३३॥ अतिमात्राहारेण संजातविसूचिकस्ततो मृत्वा । उपपन्नो भूतेषु क्रमेण लप्स्यते शिवसुखमपि ॥३४॥ तस्माद् भो व्रतातिचारः कर्तव्यो नैव बुद्धिमद्भिः । अतिचारान्कुर्वन्क्रमेण भङ्गमपि स करोति ॥३५॥