Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 207

६५६
सुपासनाह - चरिअम्म
सेविज्जंती वीरासणाई ठाणाई तह अणुदिपि । दिज्जति काउस्सग्गा सीयायवदु सहकालेवि ||२९|| तुडियभवविडपासो उत्तत्तसुवन्नवन्नसंकासो । अहरियदिणयरभासो सिरिवासो जिणवरसुपासो ||३०|| फग्गुणक सिणाए सत्तमी मोक्खम्मि तम्मि संपत्तो | पंचहि साहुसएहिं सहिओ चइऊण नियर्बुदि ||३१|| अह जयगुरुगुरुविरहुन्भवंतवाहप्पवाहनयणपुडा । सव्वेवि सुरवरिंदा नमिऊणं भणिउमरद्धा ||३२|| संपर तुमम्मि परिनिव्वयम्मि जयनाह ! तिहुयणपईवे । भारह खित्तं गुरुमोह तिमिरभरनिव्भरं जायें ॥ ३३ ॥ भत्तिभरनिव्भरुन्भिज्जमाणघणपुलयपूरियसरीरा । आगंतूणं जयगुरू ! इन्हिं कं संधुणिस्सामा ? ||३४|| कस्स व पूयं रइऊण संपयं निव्वुया भविस्सामो ? । सविलासलासलीलं कस्सव पुरओ करिस्सामा ? || तुममंतरेण सिररइयरयणमयम उडमंडली इहिं । भत्तिवसेणं सामिय ! चुंविस्सा कस्स पयवी १ ॥ ३६ ॥ ॥ इय संथोऊण पुणो पुणोवि नमिऊण विगयआणंदा । जिणनाहस्स सरीरं अदूरदेमम्मि निसियंति || तो सुरवड़वयणेणं वेसमणो कुणइ कणयरयणमयं । वरनिव्वाणस्मिवियं ऊसियवयचिवचिचइयं ॥ ३८ ॥ तत्तो य खीरसायरजले हविऊण जिणवरसरीरं । नियसियविमलदुकूलं रयणमयाहरणरुहरंगं ||३९|| माणे सच्चेवि हु खिवंति सिवियाए ससुरसुरवइणो । गंतूण अवरदाहिणदिसाए सुद्धमि भूभागे ।। गोसीस चंद्रगुरुदारूहि रयंति तत्थ चियजुयलं । एगाए खिवंति जिणं अवरा सेससाहुगणं ॥ ४१ ॥ तत्तो दुंदुहिपमुहे गहीरतूरेसु वज्जमाणेसु । सव्वत्तो खयरेसुं कुसुमकेरं मुयंतेसु ||४२॥
I
सेव्यन्ते वीरासनानि स्थानानि तथानुदिनमपि । दीयन्ते कायोत्सर्गाः शीतातपदुस्सह कालेऽपि ॥२९॥ तुडितभवावकटपाश उत्तप्तसुवर्णवर्ण संकाशः । अधरितदिनकरभासः श्रीवासो जिनवरसुपार्श्वः ॥३०॥ फाल्गुनकृष्णायां सप्तम्यां मोक्षे तस्मिन् संप्राप्तः । पञ्चभिः साधुशतैः सहितस्त्यक्त्वा निजशरीरम् ||३१|| अथ जगद्गुरुगुरुविरहोद्भवाष्पवाहनयनपुटाः । सर्वेऽपि सुरवरेन्द्रा नत्वा भणितुमारब्धाः ||३२|| संप्रति त्वयि परिनिर्वृते जगन्नाथ ! त्रिभुवनप्रदीपे । भारतक्षेत्रं गुरुमोहतिमिरभरनिर्भरं जातम् ॥३३॥ भक्तिभरनिर्भरोद्भिद्यमानघनपुलकपूरितशरीराः । आगत्य जगद्गुरो ! इदानीं के संस्तोध्यामः ? ||३४|| कस्य वा पूजां रचयित्वा सांप्रतं निर्वृता भविष्यामः । सविलासलास्यलीलां कस्य वा पुरतः करिष्यामः ॥ त्वामन्तरेण शिरोरचितरत्नमय मुकुटमण्डलीदानीम् । भक्तिवशेन स्वामिन् ! चुम्बिप्यति कस्य पदम् ॥ इत्यपुनः पुनरपि नत्वा विगतानन्दाः | जिननाथस्य शरीरमदूरदेशे निषीदन्ति ॥ ३७ ॥ ततः सुरपतिवचनेन वैश्रमणः करोति कनकरत्नमयीम् । वरनिर्वाण शिबिका मुच्छ्रितध्वज चिह्नमण्डिताम्||३८|| ततश्च क्षारसागरजलेन स्नपयित्वा जिनवरशरीरम् । निवसितविमलदुकूलं रत्नमयाभरणरुचिराङ्गम् ||३९|| रुदति सर्वस्मिन्नपि हि क्षिपन्ति शिविकायां ससुरसुरपतयः । गत्वाऽपरदक्षिणदिशः शुद्धे भूभागे ||४०|| गोशीचन्दनागुरुदारुभी रचयन्ति तत्र चितायुगलम् । एकस्यां क्षिपन्ति जिनमपरस्यां शेषसाधुगणम् ॥४१॥ ततो दुन्दुभिप्रमुखेषु गभीरतूर्येषु वाद्यमानेषु । सर्वतः खचरेषु कुसुमोत्करं मुञ्चत्सु ॥४२॥
1
१ क ख. मिरयंति ।