Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 190

नंदकहा।
तुरयाओ उत्तरेउं वंदइ राया सपरियणो साहुं । उक्यूहिउं करिदं उबविट्ठो सुद्धभूमीए ॥१५॥ अह उवसंते करिणो हल्लष्फलए मुणिस्स नमणत्थं । संपत्ता सुंदरनंदसिट्ठिणो दोवि जुगवंपि ॥१६॥ झाणसमत्तीए तओ साहू साहेइ ताण जिणधम्मं । समयम्मिनिवो पुच्छइ तं साहुं रेइयकरकोसो॥१७॥ को निव्वेओ जाओ वयगहणे तुज्झ जोव्वणभरेवि । भणइ मुणी संसारे सुलहोच्चिय राय ! निव्वेओ॥ तुज्झवि नवरं मन्ने अज्जवि कम्मं निवारगं अस्थि । चरणावरणं तम्हा निसुणिजउ अम्हवयहेउं ॥१९॥ जइबि हु तुज्झवि तस्लवणओ अ जाएइ कहवि वेरग्गं । इय कारणा कहिज्जइ तक्कहणमसंगयं इहरा ।। तद्यथाअत्थि पुहईपसिद्धा उबवणवणसंडमंडिउदेसा । रयणउरी वरनयरी तत्थ निवो रयणचूडोत्ति ॥२१॥ रज्जमणुपालयंतो अमावसाए निसाए सो राया। परिहरियपाबकिच्चो विसज्जियासेसअवरोहो ॥२२॥ वासहरयं पविट्ठो सुहचिहो जाब सिज्जमारूढो । दीवसिहाए दिट्ठी ताव निविट्ठा तओ दिवो ॥२३॥ एगो तरलपयंगो दीवसिहं पबिसिउं अहिलसंतो । करुणापणइणिपरिपेरिएण तो चिंतियं रन्ना ॥२४॥ अहह बराओ एसो अन्नाणविमोहिओ पईवम्मि । पडिऊणं मा डझउ तत्तो गहिउं करयलेण ॥२५॥ कुंचियविवरेण बहिं पक्खित्तो आगओ पुणो पुणवि । वेलापणगं जाब य तो चिंतइ नरबई एवं ॥२६॥ जह निसुणिज्जइ लोए किल पुरिसो रक्खिओ उवाएहिं । वाससयाईवि जीवइ करेमि ता किंपुवायं से। मच्चुमुहाओ एयं जइ कहवि हु रक्खिउं तरिस्सामि । ता जाणिस्समवस्सं विज्जोसहमंततंतेहिं ॥२८॥
तुरगादुत्तीर्य वन्दते राजा सपरिजनः साधुम् । उपबृह्य करीन्द्रमुपविष्टः शुद्धभूमौ ॥१५॥ . अथोपशान्ते करिण आकुलत्वे मुने मनार्थम् । संप्राप्तौ सुन्दरनन्दश्रेष्ठिनौ द्वावपि युगपदपि ॥१६॥ ध्यानसमाप्तौ ततः साधुः कथयति तयोजिनधर्मम् । समये नृपः पृच्छति तं साधु रचित करकोशः ॥१७॥ को निवेदो जातो व्रतग्रहणे तव यौवनभरेऽपि । भणति मुनिः संसारे सुलभ एव राजन् ! निर्वेदः ॥१८॥ तवापि किन्तु मन्येऽद्यापि कर्म निवारकमास्ति । चारित्रावरणं तस्मात् श्रूयतामस्मद्वतहेतुम् ॥१९॥ यदि हि तवापि तच्छ्रवणतश्च जायते कथमपि वैराग्यम् । इति कारणात्कथ्यते तत्कथनमसंगतमितरथा ॥ अस्ति पृथिवीप्रसिद्धोपवनवनपण्डमण्डितोद्देशा । रत्नपुरी वरनगरी तत्र नृपो रत्नचूड इति ॥२१॥ राज्यमनुपालयन्नमावास्याया निशि स राजा । परिहृतपापकृत्यो विसृष्टाशेषावरोधः ॥२२॥ वासगृहं प्रविष्टः सुखचेष्टो यावच्छय्यामारूढः । दीपशिखायां दृष्टिस्तावन्निविष्टा ततो दृष्टः ॥२३॥ एकस्तरलपतङ्गो दीपशिखां प्रवेष्टुमभिलषन् । करुणाप्रणयिनीपरिप्ररितेन ततश्चिन्तितं राज्ञा ॥२४॥ अहह बराक एषोऽज्ञानविमोहितः प्रदीपे । पतित्वा मा दह्यतां ततो गृहीत्वा करतलेन ॥२५॥ कुञ्चितविवरेण बहिष्प्रक्षित आगतः पुनः पुनरपि । वेलापञ्चकं यावच्च ततश्चिन्तयति नरपतिरेवम् ॥२६॥ यथा श्रूयते लोके किल पुरुषो रक्षित उपायैः । वर्षशतान्यपि जीवति करोमि तस्मात्कमप्युपायमस्य ॥२७॥
१. ग मउलिमिलियारो।