Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 197

६४६
सुपासनाह - चरिश्रम्मि
doहाउरेण रन्ना भणिओ मित्तो जहा गवेसेह । कत्थवि जलं सुविमलं तो मित्तो तं गवेसे || १५ || जा जाइ वमग्गं मतो पाणियं ता सुणेइ । सजलजलवाहगलगज्जिगहिरवाणि मणूसस्स || १६ || तो तयणुसारओ जाइ जाव ता पिच्छए मुणि एगं । सुहथंडिलोविहं हरिनउलाइहिं परियरिय ||१७|| सज्झतं महुरज्झणीए तो नमिवि भणइ तयभिमुहं । भयवं ! कारुणिय ! कहेसु मज्झ इह किंपि जलठाणं ।। तुरया व हरियमहसेण नरवई जेण चिट्ठइ किलंतो । तण्हाइ वणनिगुंजे, जा देइ न उत्तरं साहू ||१९|| संजायजाइसरणा रनो नामस्स सवणओ यावि । एगा हरिणी दिट्टीए सन्निडं नेइ तं समगं ॥ २० ॥
पट्टी लग्ग सोवि गओ जाव पल्ललं तत्थ । पोमिणिपत्त सुसंठियपुडयं भरिऊण नीरस्स ||२१|| पत्तो हरिणीए समं रनो पासम्मि पाइओ नीरं । राया पुच्छर मित्तं का एसा कहसु मह हरिणी १ ||२२|| सो s मुणिया दिट्ठा एसा, ममावि एईए । दंसियमेयं सलिलं करुणारसर सियहियाए ||२३|| इय सोऊणं हरिणीए सह नित्रो जाइ मुणिसयासम्मि | वंदेइ भत्तिजुत्तो मुणीवितं धम्मलाभेण ||२४|| आणंदेउं दिसई से जिणधम्मं दुभेयमवि सोदि । निमुणेइ पयत्तणं हरिणीमित्तर्हि संजुत्तो ||२५|| तो पत्थावे पुच्छ या तं सुणिवरं मिगीवि इमा। कह मज्झ पणयभावं दंसइ पसिऊण साहेसु ||२६|| अन्नाणेण तओ नाऊणं मुणिवरो कहइ सव्वं । पुन्त्रभवं हरिणीए निवस्स पुण तन्भव चेव ||२७|| तद्यथा;
आसमा तु घरिणी सरणी घणनेहसलिलभरभरिया । तुहमणमणोरमारामकामकं केल्लिसा हिस्स ||२८||
तृष्णातुरेण राज्ञा भणितं मित्त्रं यथा गवेषयत । कुत्रापि जलं सुविमलं ततो मित्त्रं तद् गवेषयितुम् ||१९|| यावद्याति स्तोकमार्ग मार्गयन् पानीयं तावत् शृणोति । सजलजलवाहगलगर्जिगभीरवाणी मनुष्यस्य ॥ १६ ॥ ततस्तदनुसारतो याति यावत्तावत्पश्यति सुनिमेकम् । शुभस्थण्डिलोपविष्टं हरिनकुलादिभिः परिकरितम् ॥ स्वाध्यायन्तं मधुरध्वनिना ततो नत्वा भणति तदभिमुखम् । भगवन्कारुणिक ! कथय ममेह किमपि जलस्थानम् ॥ तुरगापहृतमहासेननरपतिर्येन तिष्ठति क्लान्तः । तृष्णया वननिकुज्जे, यावद् ददाति नोत्तरं साधुः ॥ १९ ॥ संजातजातिस्मरणा राज्ञो नाम्नः श्रवणतश्चापि । एका हरिणी दृष्टा संज्ञाय नयति तं समम् ॥ २० ॥ सत्पृष्ठे लग्नः सोऽपि गतो यावत्पल्वलं तत्र । पद्मिनीपत्रसुसंस्थितपुटं भृत्वा नीरस्य ॥२१॥ प्राप्तो हरिण्या समं राज्ञः पार्श्वे पायितो नीरम् । राजा पृच्छति मित्त्रं कैषा कथय मां हरिणी ॥ २२ ॥ भणति मुनिसकाशे दृष्टैषा, ममाप्येतया । दर्शितमेतत्सलिलं करुणारसरसिकहृदयया ॥२३॥
इति श्रुत्वा हरिण्या सह नृपो याति मुनिसकाशे । वन्दते भक्तियुक्तो मुनिरपि तं धर्मलाभेन ||२४|| आनन्द्य दिशति तस्मै जिनधर्मं द्विभेदमपि सोऽपि । शृणोति प्रयत्नेन हरिणमत्त्राभ्यां संयुक्तः ||२५|| ततः प्रस्तावे पृच्छति राजा तं मुनिवरं मृग्यपीयम् । कथं मम प्रणयभावं दर्शयति प्रसद्य कथय ॥ २६ ॥ अवधिज्ञानेन ततो ज्ञात्वा मुनिवरः कथयति सर्वम् । पूर्वभवं हरिण्या नृपस्य पुनस्तद्भवमेव ||२७|| आसीदियं तव गृहिणी सरणिर्धनस्नेहसलिलभरभृता । त्वन्मनोमनोरमाराम कामकङ्केल्लिशाखिनः ||२८||