Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 201

सुपासनाह-चरिअम्मिजह दुलहं मणुयत्तं जिणिदययणाइयं च सामग्गिं । लधु पुरिसेण सया जइयव्वं सिवसुहनिमित्तं ॥ किश्च-- जं अज्ज सुहं भविणो संभरणीयं तयं भवे कल्ले । मग्गंति निरुवसगं अपवग्गसुहं बुहा तेण ॥७३॥ सामन्नणं सम्मत्तमाईओणुट्टिओ मए धम्मो । संपइ अणसणविहिणा देहमहं चइउमिच्छामि ॥७४।। जंगलइ पइक्खणं चिय बलवीरियं मई सुई य आउं च । अंजलिगयंव सलिलं रोगावाहाए मह नाह ! ।। अपरं च । सुचिरं चिन्ना भोगा जाया लच्छीवि तुह पसाएण । बहुलालियपि देह कयावि एमेव मोत्तव्यं ॥७६।। एवं जपंताण ताणं गयणेण आगओ साहू । सो चारणमुणिचंदो जस्स सयासम्मि गिहिधम्मो ७७॥ पत्तो पुव्विं तत्तो तं दटुं भणइ नरवरो एवं । अहह अणमा बुट्ठी संजाया अज्ज पुण्णेहि ॥७८॥ वंदइ य भत्तिपुव्वं नेइ तओ मलयचंदपासम्मि । सोवि विणएण नमिउं संथुइवयणं भणइ एवं ।।७९ ।। निक्कारणकरुणारसतरंगिणीगुरुगिरिंद ! मुणिनाह ! । पडिवन्नमहावयभारधरणधोरेय ! तुह नमिमो ॥ महपुव्वसुकयपेरिएहिं तुन्भेहिं कयमिहागमणं । कुणह पसायं संपइ अणसणदाणेण मह नाह ! ॥८॥ भणइ मुणी तुह समयं नाऊण समागओ इह अहंपि । ता अणसणं पवज्जसु तेण पवन्नं तयं विहिणा ।। पणअइयारविसुद्धं परिपालेऊण तं समाहीए । सो मलयचंदसड्ढो उववन्नो बंभलोयम्मि ॥८३॥ रायावि कुणइ सोयं मरणे मित्तस्स धम्मबंधुस्स । तो मुणिणा सो भणिओ मा नरवर ! कुणसु तं खेयं ।।
तव देहं निस्सन्देह मेव प्रगुण कारयिष्यामि । ततो भणति मलयचन्द्रो नरपतरभिमुखमेवम् ॥७१॥ यथा दुर्लभं मनुजत्वं जिनेन्द्रवचनादिकां च सामग्रीम् । लब्ध्वा पुरुषेण सदा यतितव्यं शिवसुखनिमित्तम् ॥ यदद्य सुखं भविनः स्मरणीयं तद् भवेत्कल्ये । मार्गन्ति निरुपसर्गमपवर्गसुखं बुधास्तेन ॥७३॥ सामान्येन सम्यक्त्वादिको ऽनुष्ठितो मया धर्मः । संप्रत्यनशनविधिना देहमह त्यक्तुमिच्छामि ॥७४॥ यद्गलति प्रतिक्षणमेव बलवीर्य मतिः श्रुतिश्चायुश्च । अञ्जलिगतमिव सलिलं रोगाबाधया मम नाथ ! ॥७॥ सुचिरं चीर्णा भोगा जाता लक्ष्मीरपि तव प्रसादेन । बहुलालितोऽपि देहः कदाप्येवमेव मोक्तव्यः ॥७६।। एवं जल्पतोस्तयोर्गगनेनागतः साधुः । स चारणमुनिचन्द्रो यस्य सकाशे गृहिधर्मः ॥७७|| प्राप्तः पूर्वं ततस्तं दृष्ट्वा भणति नरवर एवम् । अहहानभ्रा वृष्टिः संजाताऽद्य पुण्यैः ॥७८॥ वन्दते च भक्तिपूर्व नयति ततो मलयचन्द्रपावें । सोऽपि विनयेन नत्वा संस्तुतिवचनं भणत्येवम् ॥७९॥ निष्कारणकरुणारसतरङ्गिणीगुरुगिरीन्द्र ! मुनिनाथ ! । प्रतिपन्नमहाव्रतभारधरणधौरेय ! तुभ्यं नमामः ॥१०॥ मत्पूर्वसुकृतपरिप्रेरितैर्युष्माभिः कृतमिहागमनम् । कुरुत प्रसाद संप्रत्यनशनदानेन मम नाथ ! ॥८१॥ भणति मुनिस्तव समयं ज्ञात्वा समागत इहाहमपि । तस्मादनशनं प्रपद्यस्व तेन प्रपन्नं तद्विधिना ॥२॥ पञ्चातिचारविशुद्धं परिपाल्य तत्समाधिना । स मलयचन्द्रश्राद्ध उपपन्नो ब्रह्मलोके ।।८३॥ राजापि करोति शोकं मरणे मित्रस्य धर्मवन्धोः । ततो मुनिना स भणितो मा नरवर कुरु त्वं खेदम् ॥