Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 196

इय पडिवनदुवालसबओवि सड़हो विहीए उव उत्तो । अंते समाहिमरणयाए संलेहणं कुजा ॥१॥ इब्वेणं भावेणं उदिड जहन्नया व सलेहा । जह आगमे पसिद्धा कायदा सा तहचेव ॥२॥ विहिविशिय उत्तमट्ठो लट्टो जो करेइ किल कालं । सो प्रलयचंद लड्ढोव्य सुरसिरि लहिवि जाइ सिवं ॥ तथाति___ अस्थि इह शुष्पनिद्धं सिदत्य नाम पुरधरं रम्म । जन्य य बंधो कव्वे सरपालीसु य नन्नत्य ॥ निता य पर धरने रागो मुणिधुगवेसु सुगरे य । वसणं दाणे छेओ बिलासिणीअलयघडणासु ॥५॥ संपुशकलो डिबुडलो याहमुयजयहरिसो! लत्य दरियारितममा राया रायब महसेगो ॥६॥ पाउससिरिज उन्ममा मोहरा मसिरिय सरसगा । सत्यसिरिय पसरसा मज्जा तसत्थि पीइमई ।। तह सरिसको विलो मित्तो इस विहिपकमलउडाला । नापण मलयचंदो कयप्पमाणो य सव्वत्थ ॥८॥ माकड्यादि राया संपत्तो वाहियालीभूपीए । मलयदेण समगं तस्य य ते दोवि रहसेण ॥९॥ पवर्णनवावभासणनामेसु तुरंगमेसु मारूता । काहिजता अस्संदमेण वाहिति ते तुरए ॥१०॥ ताजाय पहले तो ते कावेगा उपपन्ना । तुरियरियं बता संपत्ता वनिगुजम्मि ॥११॥ प्रटीए ताण लग से सम्बंधिताब जाब सिम । ताहाछहाकिलंत परिसंत तं ठिय पच्छा ॥१२॥ दीपलेषणाओ रवितावेणं किलामिगसरीरा । तुरयावि परिस्संता अडवडणं काउमारद्धा ॥१३॥ लो उत्तरिया ते दोधि तकपणं नियडिया तुरंगावि । निययपण चुका सका पाणेहिं इय मुणिउं ॥१४॥
इति प्रलिपन्नद्वादशवतोऽपि श्राद्धो विधिनोपयुक्तः । अन्ते समाधिमरणार्थ संलेखनां कुर्यात् ॥१॥ द्रव्येण भावनोत्कृष्टा जघन्या च संलेखना । यथागमे प्रसिद्धा कर्तव्या सा तथैव ॥२॥ विधिविहितोत्तमार्थो लब्धार्थो यः करोति किल कालम् । स मलय चन्द्रश्राद्ध इव सुराश्रियं लब्ध्वा याति शिवम् ।। ____ अस्तीह सुप्रसिद्ध सिधार्थ नाम पुरवरं रम्यम् । यत्र च बन्धः काव्ये सरःपालीषु च नान्यत्र ॥४॥ चिन्ता च परं धर्मे रागो मुनिपुङ्गवेधु सुजने च । व्यसनं दाने छेदो विलासिन्यलकघटनासु ॥५॥ संपूर्ण कलः परिपूर्णमण्डलः सुजनकुमुदकृतहर्षः । तत्र दीरितमोभरो राजा राजेव महासेनः ॥६॥ प्रावृटश्रीरिवोन्नतपयोधरा मधुश्रीरिव सश्रवणा (शस्यवना)। शरच्छीरिव प्रशस्या भार्या तस्यास्ति प्रीतिमती॥ तथा सदृशवया मित्त्रं मित्र इव विहितकमलोल्लासः । नाम्ना मलयचन्द्रः कृतप्रमाणश्च सर्वत्र ॥८॥ अथ कदापि खलु राजा संप्राप्तो वाघालीभूमौ । मलयचन्द्रेण समं तत्र च तो द्वावपि रभसेन ॥९॥ पवनञ्जयपवनाशननाम्नोस्तुरङ्गमयोरारूढौ । वाह्यमानावश्वन्दमेन वाहयतस्तौ तुरगौ ॥१०॥ तावद्यावत्प्रहरमेकं ततस्तौ कोपेनोत्पथप्रपन्नौ । त्वरितत्वरितं वहन्तौ संप्राप्तौ वननिकुञ्जे ॥११॥ पृष्ठे तयोर्लग्नं सैन्यं सर्वमपि तावद्यावत्सीमानम् । तृष्णाक्षुक्लान्तं परिश्रान्तं तत्स्थितं पश्चात् ।। १२॥ दीर्घपथलङ्घनादवितापेन क्लमितशरीरौ । तुरगावपि परिश्रान्तौ स्खलनं कर्तुमारब्धौ ॥१३॥ तत उत्तीणौ तौ द्वावपि तत्क्षणं निपतितौ तुरङ्गावपि । निजप्रभवोभ्रष्टौ मुक्तौ प्राणैरिति ज्ञात्वा ॥१४॥