Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 191

सुपासनाह - चरिअम्म
मरणपरित्ताणमवस्समत्थि, जइ जीविही न पुण एसो । ता मच्चुपरित्ताणं नत्थि हु भुवणम्मि कस्सवि य । इय चितिऊण रन्ना पलोइयाई समग्गपासाई । तो दिट्ठो य समुग्गो एगो उग्घाडियदुवारो ||३०|| तो सलहो गहिऊणं पक्खित्तो तत्थ ढक्किउं दारं । नियपासे तं काउं सुत्तो राया समाहीए ॥ ३१ ॥ ferrer fagaो चित किं तस्स मह उवाएण । जायं, तो य समुग्गं उग्घाडिवि पिच्छए जाव || ताव न पिच्छा सलहं रयणुज्जोएण निरु गविद्वेपि । एकं घरकोइलियं तत्थ निलुकं पलोएइ ||३३|| तो चिंते नरिंदो नूणं एसो इमाए गिलिउत्ति । ही संसारसहाओ सब्बो खणदिनोति ||३४|| किल रक्खाबुद्धीए एस समुग्गे मया परिक्खित्तो। एत्थवि इमीए गसिओ नय मोक्खो अस्थि विहियस्स || जित्तियमित्तं कम्मं विहियं जीवेण पुव्वजम्मम्मि । तत्तियमित्तं चिय देइ सो फलं नत्थि संदेहो || ३६ || विज्जा कुति किरयं सहजोएहिं मंतबलजुत्ता । नय चायति वराया पुव्वकयं कम्ममवणेउं ||३७|| पच्चक्खं जेण इमो मए पयंगो समुग्गए खित्तो । गिलिओ गिलोइयाए को किर मच्चूए रक्खिज्जा ? | तो नत्थि इत्थ सरणं जयम्मि सचराचरम्मि जीवाण । पुव्यविहियं नियं चिय कम्मं सुमहणे ॥ ताकीस एस लोओ न मुइ घरवासपमुहवावारं । घणरागदोसमूढो सिढिलो सद्धम्म किरियाए ? ||४०|| एवं राहिणो सहसा वेरग्गमग्गचडियस्स । जायं जाईसरणं कम्मक्खयउवसमवसेण ॥४१॥ तो तेणं विनाओ पुन्वभवो सुपरियं च जं पढियं । गयचारितावरणो झत्ति विरत्तो भवदुहस्स ॥ ४२ ॥
मृत्युमुखादेनं यदि कथमपि हि रक्षितुं शक्ष्यामि । तदा ज्ञास्याम्यवश्यं वैद्यौषधमन्त्रतन्त्रेः ॥२८॥ मरणपरित्राणमवश्यमस्ति, यदि जीविष्यति न पुनरेषः । तदा मृत्युपरित्राणं नास्ति हि भुवने कस्यापि च ॥ इति चिन्तयित्वा राज्ञा प्रलोकितानि समग्रपार्श्वानि । ततो दृष्टश्च समुद्र एक उद्घाटितद्वारः ॥ ३० ॥ ततः शलभो गृहीत्वा प्रक्षिप्तस्तत्राच्छाद्य द्वारम् । निजपार्श्वे तं कृत्वा सुतो राजा समाधिना ॥३१॥ निद्राक्षये विबुद्धश्चिन्तयति किं तस्य ममोपायेन । जातं, ततश्च समुद्रमुद्घाट्य पश्यति यावत् ||३२|| तावन्न पश्यति शलभं रत्नोद्योतेन निश्चितं गवेषितमपि । एकां गृहोलिकां तत्र निलीनां प्रलोकते ॥ ३३॥ ततश्चिन्तयति नरेन्द्रो नूनमेषोऽनया गीर्ण इति । ही संसारस्वभावः सर्वः क्षणदृष्टनष्ट इति ॥||३४|| किल रक्षाबुद्धयैष समुद्रे मया परिक्षितः । अत्राप्यनया ग्रस्तो नच मोक्षोऽस्ति विहितस्य ||३५|| यावन्मात्रं कर्म विहितं जीवेन पूर्वजन्मनि । तावन्मात्रमेव ददाति स फलं नास्ति संदेहः ||३६|| वैद्याः कुर्वन्ति क्रियामैाषधयोगैर्मन्त्रबलयुक्ताः । न च शक्नुवन्ति वराकाः पूर्वकृतं कर्मापनेतुम् ||३७|| प्रत्यक्षं येनायं मया पतङ्गः समुद्रे क्षिप्तः । गीर्णो गृहोलिकया कः किल मृत्यों रक्षेत् १ ||३८|| ततो नास्त्यत्रं शरणं जगति सचराचरे जीवानाम् । पूर्वविहितं निजमेव कर्म सुखमसुखमुपनयति ॥३९॥ ततः कस्मादेष लोको न मुञ्चति गृहवासप्रमुखव्यापारम् । वनरागद्वेषमूढः शिथिलः सद्धर्मक्रियायाम् ? || ४० ॥ एवं नराधिपतेः सहसा वैराग्यमार्गचार्टतस्य । जातं जातिस्मरणं कर्मक्षयोपशमवशेन ॥४१॥
१ ग. समरिउंच ।