Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 193

६४२
सुपासनाह - चरिअम्मि
हु
इत्तिमित्व तुज्झ जस जाओ मणम्मि निव्वेओ । निव्वेयकारणाई मएवि बहुयाई दिट्ठाई ॥५७॥ Referers सामिय ! वोमि पावठाणेसु । ता काऊन पसायं कहेसु मह समुचियं धम्मं ॥ तो मुणिणा से कहिओ धम्मो दुविहोवि, तेण गिहिधम्मो । पडिवन्नो तह सुंदरनंदेहिं अतिहिवयमेगं अह करिणो वृत्तंतं पुच्छर राया मुणी भणइ सम्मं । जाणे न किंतु एसो भद्दगभावेण मह पणओ || तो सहयारठिएणं जक्खेणं साहियं जहा एसो । संजायजाइसरणो साहुं दद्रूण परिबुद्धो || ६१ || gora एसो गित्यभावे गुणिस्स छत्तधरो । आसि, तओ पहुविरहे मरिऊण करी समुपपन्नो ||
गिरिषायमूले गहिओ गयएहिं तुह पासे । विविकणिओ आउं इय सोऊणं ससंवेगं ॥६३॥ मुणावकरी भणिओ सम्मतं गिण्ह देसविरई च । तेणवि तहत्ति विहियं रायावि नमसिउं साहु || पत्तो गिम्मि करिणा सह सुंदरनंदसिद्विणोवि तहा । नियनियमिहेसु पत्ता कुणति धम्मं जहागहियं ।। अह अन्नयाय मुणिणो गुणिणो गुणचंदरिणो समिणो । उज्जाणरगदे से समोसढा सुद्धभूमी९ ॥ ६६ ॥ मह ते सुंदरनंदा नरेशरेण समं । संवत्ता उज्जाणे बंदिवि भत्तीए उवविद्या ||६७ || निसुति सुद्धधम्मं, अहन्नया सुंदरो पयत्तेण । वंदिवि ते आमंत नियगिहे नेइ समपि ॥ ६८ ॥
विंदत्थं पत्तो सूरी सपरियो तत्थ । वंदेउं जिणडिमं उबविट्टो कहइ जिधम्मं ॥ ६९ ॥ तो सुंदरेण भणियं नमिऊणं वत्थपत्तभत्ताणं । गहणाणुग्गहमहं तं करेसु मुणिनाह ! तो सूरी ॥ ७० ॥ भिमु भइ इमं सुद्धं वत्थं हवेइ तं चैव । जं दोसविप्पमुक्कं सुणेहि दोसा इमे ते य ॥ ७१ ॥
इयन्मात्रेणापि तव यस्य जातो मनास निर्वेदः । निर्वेदकारणानि मयापि बहूनि दृष्टानि ||१७|| तथापि ह्यधिकतरमहं स्वामिन् ! वर्ते पापस्थानेषु । तस्मात्कृत्वा प्रसादं कथय मम समुचितं धर्मम् ॥५८॥ ततो मुनिना तस्मै कथितो धर्मो द्विविधोऽपि तेन गृहिधर्मः । प्रतिपन्नस्तथा सुन्दरनन्दाभ्यामतिथिव्रतमेकम् ॥ अथ करिणो वृत्तान्तं पृच्छति राजा मुनिर्मणति सम्यक् । जाने न किन्त्वेष भद्रकभावेन मां प्रणतः ॥ ६० ॥ ततः सहकारस्थितेन यक्षेण कथितं यथैषः । संजातजातिस्मरणः साधुं दृष्ट्रा प्रतिबुद्धः ॥ ६१ ॥ पूर्वभवे यदेष गृहस्थभावे मुनेश्छत्रवरः । आसीत्, ततः प्रभुबिरहे मृत्वा करी समुत्पन्नः ||६२|| विन्ध्यगिरिपादमूले गृहीतो गजबन्धकैस्तवपार्श्वे । विक्रीत आनीयेति श्रुत्वा ससंवेगम् ||६३|| मुनिनापि करी भणितः सम्यक्त्वं गृहाण देशविरतिं च । तेनापि तथेति विहितं राजापि नमस्थित्वा साधुम् ॥ प्राप्तो गृहे करिणा सह सुन्दरनन्दश्रेष्ठिनावपि तथा । निजनिजगृहयोः प्राप्तौ कुरुतो धर्मं यथागृहीतम् ॥ ६५ ॥ अथान्यदा च मुनयो गुणिनो गुणचन्द्रसूरयः शमिनः । उद्यानैकदेशे समवसृताः शुद्धभूमौ ॥ ६६ ॥ तद्वन्दनार्थमथ तौ सुन्दरनन्दौ नरेश्वरेण समम् । संप्राप्ताबुद्याने वन्दित्वा भक्त्योपविष्ट ||६७॥ शृणुतः शुद्धधर्मम्, अथान्यदा सुन्दरः प्रयत्नेन । वन्दित्वा तानामन्त्रयति निजगृहे नयति सममपि ॥ ६८ ॥ जिनप्रतिमावन्दनार्थं प्राप्तः सूरिः सपरिकरस्तत्र । वन्दित्वा जिनप्रतिमामुपविष्टः कथयति जिनधर्मम् ॥६९॥ ततः सुन्दरेण भणितं नत्वा वस्त्रपात्रभक्तानाम् । ग्रहणानुग्रहमथ त्वं कुरुव मुनिनाथ ! ततः सूरिः ॥ ७० ॥
I