Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 186

नियदव्यपि परक्कं पत्ते गिहमागएवि जे विति । कयअतिहिदाणणियमा थेरिव्व लहंति ते दुक्खं ॥१॥ तथाहि;अत्थि सुविसालसालग्गभग्गरविरहतुरंगगइपसरं । नामेणं विस्सपुरं विस्सस्सवि विस्मयं नयरं ॥२॥ जं वा कुलीणवासं मुणीहिं परिवज्जियं हरिपुरिपि । हसइ हरहासससहरहसियजिणहरसिहरसोहाहि ॥ पउमाणणाहिं सुपओहराहिं पप्फुल्लकुवलयच्छीहिं । मज्झे नियंविणाहिं बहिया सरसीहिं सोहेइ ॥४॥ तं परिपालइ पत्थिवमत्थयमणिकिरणविच्छुरियचरणो | राया समयमियारी भज्जा से चंदलेहति ॥५॥ तत्थवि य वसइ एक्का थेरी गुरुदुक्खभारतवियंगी । ईसरगिहेसु कम्म कुणमागी गमइ दियहाई ।।६।। अह तत्थ समोसरिओ सूरी नामेण मलयचंदोति । जाइ जणो तव्यंदणहेउ थेरीवि भत्तीए ॥७॥ वंदेउं उवविद्या निसुणइ धम्मं मुर्णिदपासम्मि । पटमं चिय सम्मत्तं वनइ मूरी इपसरूवं ।।८।। तथाहि:--- दुत्तार दूरतीरे फुडिए जाणम्मि मज्जमाणस । पुरिसस्स जलहिमज्झे जह फलयासायणं सरणं ॥९॥ तह संसारममुद्दे दुत्तारे दुसहदुक्खजलगहिरे । जीवस्स होइ सरण सम्पत्तासायण चेव ।।१०॥ जह दुक्काले काले असणविहीणस्स कस्सइ नरस्स । छुहियस्स होइ सहसा परमन्नं किंपि पुन्नेहिं ॥११॥ तह दूसमाए काले पमायबहुलस्स जीववग्गस्स । दुहियस्स होइ सहसा सम्मत्तं अमयनीसंदं ॥१२॥ जह कोई हीरमाणो तरलतरंगेण गिरिनइजलेण । कहकहवि जीयसेसो पावइ तडविडविधालंब ॥१३॥ तह रापमहागिरिनइपवाहापिल्लणगलस्थिओ जीवो । पाइ कोइ सउन्नो सम्मत्ततरुवरालंबं ॥१४॥
निजद्रव्यमपि परकीयं पात्रे गृहमागतेऽपि ये ध्रुवन्ति । कृतातिथिदाननियमा स्थविरेव लभन्ते ते दुःखम् ॥ १॥
अस्ति शुविशालशालाप्रभग्नरविरथतुरङ्गगतिप्रसरम् । नाम्ना विश्वपुरं विश्वस्यापि विश्रुतं नगरम् ॥२॥ यद् वा कुलीनवासं मुनिभिः परिवनितां हरिपुरीमपि । हसति हरहासशशधरहसितजिनगृहशिखरशोभाभिः ॥३॥ पद्माननाभिः सुपयोधराभिः प्रफुल्ल कुवलयाती (च्छा)भिः । मध्ये निम्बिनीभिर्बहिः सरसीभिः शोभते ॥४॥ तत्परिपालयति पार्थिवमस्तकमणिकिरणच्छुरितचरणः । राजा समयमृगारिर्भार्या तस्य चन्द्रलेखेति ॥५॥ तत्रापि च वसत्येका स्थविरा गुरुदुःखभारतप्ताङ्गी । ईश्वरगृहेषु कर्म कुर्वाणा गमयति दिवसानि ॥६॥ अथ तत्र समवसृतः सूरिनाम्ना मलयचन्द्र इति । याति जनस्तद्वन्दनहेतोः स्थविरापि भत्त्या ॥७॥ वन्दित्वोपविष्टा शृणोति धर्म मुनीन्द्रपार्थे । प्रथममेव सम्यक्त्वं वर्णयति सूरिरितिस्वरूपम् ॥८॥ दुस्तार दूरतीरे स्फुटिते याने मज्जतः । पुरुषस्य जलधिमध्ये यथा फलकासादनं शरणम् ॥९॥ तथा संसारसमुद्रे दुस्तारे दुस्सहदुःखजलगभीरे । जीवस्य भवति शरणं सम्यक्तवासादनमेव ॥१०॥ यथा दुष्काले कालेऽशनविहीनस्य कस्यचिन्नरस्य । शुधितस्य भवति सहसा परमान्नं किमपि पुण्यैः ॥११॥ तथा दुष्पमायां काले प्रमादबहुलस्य जीववर्गस्य । दुःखितस्य भवति सहसा सम्यक्त्वममृतनिःस्यन्दम् ॥ यथा कोऽपि हियमाणस्तरलतरङ्गेण गिरिणदीजलेन । कथंकथमपि जीवितशेषः प्राप्नोति तटविटपिप्रालम्बम् ॥