Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 174

सातमहकहा ।
८२३
अतिही संविभागे कओ विसेसेण तह य इह नियमो । दाणवयपरवसाए सुहगुरुपायाण लम्मि ||१५|| जह असणपाणखाइमा इमभेओ चउव्विहाहारो । ता न मए भोत्तव्वो जाव न दिनो जइजणस्स ॥ १६ ॥ तो दिऊण सूरिंगिहं गया पालए य नियनियमे । अह कइयावि विवाहे निमंतिया निद्धसुयणेण ||१७|| तत्थ गया सा गुरुगोरवेण उववेसिया सयणमज्झे । भोयणनिमित्तमह सा साहूण पयं पलोयंती ॥ १८ ॥ जा चि ता पत्तो एगो संघाडगो मुणीण तओ । तेहिवि किंचिवि दाउँ विसज्जिओ झत्ति तो पच्छा || संतिमईए पढमं फलाई परिवेसिउं समारद्धं । तो तीए तं निसिद्धं भणियं साहूण जं दिनं ॥ २० ॥ तं मज्झवि परिवेसह विरपि हु वंजणाइरहियंपि । सेसस्स मज्झ नियमो तो तेहिं तंपि परिविहं ॥ २१ ॥ साहूण जं न दिन्नं न भुंजए तं पहेवि गच्छंती । इय पभणते लोए भोत्तॄण गया जणयगेहे ||२२|| इच्चाइ जीए चरिये नो सक्कइ बुहगुरूवि वन्नेउं । अह पत्तो घणसमओ विरहिणिजणदुक्ख संजणओ ||२३|| तो सत्त दिणाई घणे घणतरधाराहिं वरिसमाणम्मि । नीरट्टावि न पत्तो कोवि मुणी तीए गेहम्मि ||२४|| तो सावि हु कुणमाणी उववासं पइदिणं छुहक्कंता । भणिया पिऊहिं वच्छे ! पारसु अइपीडिया तं सि ॥ सा भइ ताय ! मुंजेमि कहमहं सुगुरुसंनिहाणम्पि | अतिहिविभागवयं जं पडिवन्नं निययवायाए ॥ २६ ॥ तो सव्वावि थक्के मेहे सुमुणीण दिन्नदाणम्मि । भोत्तव्वं ताय ! मए इय सोऊणं भणइ सोवि ||२७|| इय मा करेसु वच्छे ! नियमं गतूण साहुवसहीए । वरिसंतेवि अहं ते हक्कारिस्सामि, सा भइ ॥ २८ ॥
तं वन्दित्वा तया तस्य समीपे निशमितो धर्मः । यतिश्रावकभेदेन गृहीतश्च गृहिणां सद्धर्मः || १४ || अतिथीनां संविभागे कृतो विशेषेण तथा चेति नियमः । दानव्रतपरवशया शुभगुरुपादानां मूले || १५॥ यथाऽशनपानखादिमस्वादिमभेदश्चतुर्विधाहारः । तावन्न मया भोक्तव्यो यावन्न दत्तो यतिजनाय || १६ ॥ ततो वन्दित्वारिं गृहं गता पालयति च निजनियमान् । अथ कदापि विवाहे निमन्त्रिता स्निग्धस्वजनेन || तत्र गता सा गुरुगौरवेणोपवेशिता स्वजनमध्ये | भोजननिमित्तमथ सा साधूनां पदं प्रलोकमाना ॥ १८ ॥ यावत्तिष्ठति तावत्प्राप्तमेकं युग्मं मुन्योस्ततः । तैरपि किञ्चिद्दत्त्वा विसर्जितं झटिति ततः पश्चात् ॥ १९॥ शान्तिमत्यै प्रथमं फलानि परिवषितुं समारब्धम् । ततस्तया तन्निषिद्धं भणितं साधुभ्यां यद्दत्तम् ॥२०॥ तन्मह्यमपि परिवेषत विरसमपि हि व्यञ्जनादिरहितमपि । शेषस्य मम नियमस्ततस्तैस्तदपि परिविष्टम् ॥२१॥ साधुभ्यां यन्न दत्तं न भुङ्क्ते तत्पथ्यपि गच्छन्ती । इति प्रभणति लोके भुक्त्वा गता जनकगेहे ॥२२॥ इत्यादि यस्याश्चरितं नो शक्नोति बुधगुरुरपि वर्णयितुम् । अथ प्राप्तो घनसमयो विरहि स्त्रीजनदुःखसंजनकः ॥ ततः सप्त दिनानि घने घनतरवाराभिर्वर्षति । नीरार्थमपि न प्राप्तः कोऽपि मुनिस्तस्या गेहे ||२४|| ततः सापि हि कुर्वत्युपवासं प्रतिदिन क्षुदाक्रान्ता । भणिता पितृभ्यां वत्से ! पारयातिपीडिता त्वमसि ॥ सा भणति तात ! मुञ्जे कथमहं सुगुरुसंनिधाने । अतिथिविभागत्रतं यत्प्रतिपन्नं निजवाचा ॥२६॥ ततः सर्वथापि स्थिते मेघे सुमुनिभ्यो दत्तदाने । भोक्तव्यं तात ! मयेति श्रुत्वा भणति सोऽपि ॥२७॥ इति मा कुरु वत्से ! नियमं गत्वा साधुवसतौ । वर्षत्यप्यहं तान् हक्कारयिष्यामि, सा भणति ॥२८॥