Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 177

६२६
उपासनाह-चरिअस्मि -
तिनो मए जम्मजराजलाउलो, कुग्गाहगाहाइयजंतुसंकुलो । दुक्खोह उत्तुंग तरंगसंगओ, संसारसिंधूवि अणोरपारओ || १५ || माणावत्तिय समुद्दा, अपष्पणो वित्तियणिदियाए । दव्वं उज्जेविवयति पत्ते, नायागयं तं तु भणति बुद्धा ॥ १६ ॥ तं अक्खयं तं च विवागसुंदरं, तं चैव दिन्नं हवई अणतयं ।
जं एसणीयं तह फासूयं च वन्निज्जए तं अतिहीण दाणं ||१७||
एयं च भावणाए जह गहिये अतिहिसंविभागवयं । अइयारेहिं सुविसुद्धं पालेयव्वं तच्चेय ||१८|| अइयारा पुर्ण सचित्तदव्वनिक्खिवणपिहाणरूवाओ । तहा कालाइक्कमणे परववएस पओसे य ।। १९ ।. तत्थ य सच्चित्ते दव्वे सुद्धयंपि अन्नं जं । निक्खिव गिही तं इह बुच्चर सच्चित्तनिक्खिवणं ||२०|| जं पुण सच्चित्तेणं कुणइ पिहाणारं देवदव्वस्स । तं सचित्तविहाणं दुझ्यइयारं भांति बहा ॥ २१ ॥ जं
कुण भोपुव्वमइक्कम साहुणो वेलं । कालाइक्कमदाणं तं भणियं वीयराएहि ||२२|| जं पुण परकीयमिणं दव्वं निययपि साहइ मुणीण । लुद्धो सडूढो, बुच्चइ तं परववएसदापि ||२३|| जं पुण मणिणो दटुं कुप्पड़ अह देइ अवरईसाए । कोहाइक लुसियमई मच्छरदाणं तमिह भणियं ||२४|| इय अइयारविसुद्धं जो पालइ अतिहिसंविभागवयं । सो इह परलोएवि य पावइ सुमहल्लकल्लाणं ||२५||
I
धन्योऽहं यस्यास्मिन् काले प्राप्तो गृह एष मुनिर्महात्मा । प्रशस्तभावेन विशुद्धद्द्रव्ये दत्त एतस्मै महामुनये ॥१४॥ तीर्णो मया जन्मजराजलाकुलः कुग्राह ग्राहादिकजन्तुसंकुलः । दुःखौधोत्तुङ्गतरङ्गसंगतः संसारसिन्धुरप्यनादिपारः ॥१५॥ यद् ब्राह्मणक्षत्त्रियवैश्यशूद्रा आत्मात्मनो वृत्त्याऽनिन्दितया । द्रव्यमुपा व्ययन्ते पात्रे न्यायागतं तत्तु भणन्ति बुद्धाः ॥ १६ ॥ तदक्षयं तच्च विपाकसुन्दरं तदेव दत्तं भवत्यनन्तम् |
यदेषणीयं तथा प्रासुकं च वयते तदतिथीनां दानम् ||१७||
एतच्च भावनया यथा गृहीतमतिथिसंविभागत्रतम् । अतिचारैः सुविशुद्धं पालयितव्यं तथैव ॥ १८ ॥ अतिचाराः पुनः सचित्तद्रव्यनिक्षेपणपिधानरूपौ तु । तथा कालातिक्रमणे परव्यपदेशः प्रद्वेषश्च ॥ १९ ॥ तत्र च सचित्तेषु द्रव्येषु शुद्धमप्यन्नं यत् । निक्षिपति गृही तदिहोच्यते सचित्तनिक्षेपणम् ॥२०॥ यत्पुनः सचित्तेन करोति पिधानादि देयद्रव्यस्य । तत् सचित्तपिधानं द्वितीया तिचारं भणन्ति बुधाः ॥ २१ ॥ यत्करोति भोजनविधिं पूर्वमतिक्रम्य साधेोर्वेलाम् । कालातिक्रमदानं तद् भणितं वीतरागैः ॥ २२ ॥ यत्पुनः परकीयमिदं द्रव्यं निजमपि कथयति मुनिभ्यः । लुब्धः श्राद्धः, उच्यते तत्परव्यपदेशदानमपि ॥ यत्पुनर्मुनीन् दृष्टा कुप्यत्यय ददात्यपरेयया । क्रोधादिकलुषितमतिर्मत्सरदानं तदिह भणितम् ॥२४॥