Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 178

लच्छीकहा। इच्चाइ निमुणिऊणं समुट्टियाए समग्गपरिसाएँ । अतिहीण संविभागे लच्छीएभिग्गहो गहिओ ॥२६॥ भणिओ केवलनाणी मज्झ गिहे पइदिणंपि नियमुणिणो । पट्टवियव्या पहुणा भिक्खवाणुग्गरं काउं ॥ इय भणिउं सा पत्ता नियगेहे पालए य वयमेयं । पुत्तं समीहमाणी न उणो धम्माहिलासेण ॥२८॥ अह पुव्बकम्मवसओ पुत्तुप्पत्ती न से समुप्पन्ना । सिढिलियदाणपइन्ना तत्तो लोयाणुवित्तीए ॥२९॥ वियरइ किंचिवि दाणं वियलियभत्ती जईण निच्चंपि । अह अन्नया य कम्मिवि महसवे रसवई पउरं ।। निष्फाइऊण तीए सयलजणो मेलिओ नियगिहम्ति । भोयणहेउं तत्तो इंते दद्रुण मुणिवसहे ॥३१॥ मुगपिंडियाए उवरि ठावइ सालिदालियालीओ । ताणुवरि पक्कन्नं तो पत्ता साहुणो तत्थ ॥३२॥ अब्भुटेउं वंदइ पडिलाभत्थं च उट्ठए तत्तो । गहिऊणं सालिकूरं तो सा भणिया मुणिवरेहि ॥३३॥ नो कप्पइ अम्हाणं सच्चित्तनिहित्तयं इमं जेण । तो लग्गा निदेउ अप्पाणं मुणइ जह लोओ ॥३४॥ हा हा अहं अहन्ना जमिमं साहूण नेय उवयरियं । फासुयमेसणियंपि हु कुविया तो भणइ नियचेडिं । हा दुटु तर विहियं भग्गनिरासे ! इमं कुणंतीए । पक्कन्नाइविसिटुं सव्वं सच्चित्तनिक्खिवणा ॥३६॥ तो अमणुन्नं दाउं तेसि समुवटिया मणे तुट्टा । भणइ अहो ! मह हत्था एवं देतीए न वहति ॥३७॥ तो मुणिभत्ताए देवयाए सिक्खाकर करो तीए । सकरोडिओ सभत्तो थंभिवि पत्तम्मि अवयरिउ ॥३८॥ देवी जंपइ दुढे मायाविणि कूडकारिणि अणज्जे ! । चारित्तरयणनिहिणोवि मुणिवरे इय पवंचेसि ॥३९॥
इत्यतिचारविशुद्धं यः पालयत्यतिथिसंविभागवतम् । स इह परलोकेऽपि च प्राप्नोति सुमहाकल्याणम् ॥ इत्यादि श्रुत्वा समुत्थितायां समग्रपर्षदि । अतिथीनां संविभागे लक्ष्म्याऽभिग्रहो गृहीतः ॥२६॥ भणितः केवलज्ञानी मम गृहे प्रतिदिनमपि निजमुनयः । प्रस्थापयितव्याः प्रमुणा भिक्षार्थमनुग्रहं कृत्वा ॥ इति भणित्वा सा प्राप्ता निजगेहे पालयति च तमेतत् । पुत्रं समीहमाना न पुनर्धर्माभिलाषेण ॥२८॥ अथ पूर्वकर्मवशतः पुत्रोत्पत्तिर्न तस्याः समुत्पन्ना । शिथिलितदानप्रतिज्ञा ततो लोकानुवृत्त्या ॥२९॥ वितरति किञ्चिदपि दानं विगलितभक्तिर्यतिभ्यो नित्यमपि । अथान्यदा च कस्मिन्नपि महोत्सवे रसवतीं प्रचुराम्।। निष्पाद्य तया सकलजनो मेलितो निजगृहे । भोजनहे तोस्तत आयतो दृष्टा मुनिवृषभान् ॥३१॥ मुद्दपिण्डिकाया उपरि स्थापयति सा शालिसूपस्थालीः । तासामुपरि पक्वान्नं ततः प्राप्ताः साधवस्तत्र ॥ अभ्युत्थाय वन्दते प्रतिलाभार्थ चोत्तिष्ठति ततः । गृहीत्वा शालिकूरं ततः सा भणिता मुनिवरैः ॥३३॥ नो कल्पतेऽस्माकं सचित्तनिहितमिदं येन । ततो लग्ना निन्दितुमात्मानं शृणोति यथा लोकः ॥३४॥ हाहा अहमधन्या यदिदं साधुभ्यो नैवोपचरितम् । प्रासुकमेषणीयमपि हि कुपिता ततो भणति निजचेटीम् ।। हा दुष्ठु त्वया विहितं भाग्यनिराशे ! इदं कुर्वत्या । पक्वान्नादिविशिष्टं सर्व सचित्तनिक्षेपणात् ॥३६॥ ततोऽमनोज्ञ दातुं तेभ्यः समुपस्थिता मनसि तुष्टा । भणत्यहो! मम हस्तावेतद्ददत्या न वहतः ॥३७॥ ततो मुनिभक्तया देवतया शिक्षाकृते करस्तस्याः । सकरोटिकः सभक्तः स्तम्भयित्वा पात्रेऽवतीर्य ॥३८॥
१ख, रोठिओ।