Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 175

सुपासनाह-चरिअम्मिमा ताय ! तत्थ वच्चमु वरिसंते नेति मुणिवरा जम्हा । पायं उस्सग्गेण बालगिलाण पमोत्तण ॥२९॥ साहूण ताण मझे न कोवि एयारिसो मया दिट्ठो । सव्वेवि महासत्ता तवकम्मे पयडिउच्छाहा ॥३०॥
किञ्च ।
धीराण कायराण कसवट्टो संकडे समावडिए । नियमपरिपालणेणं, सुत्थावत्थाए सम्बोवि ॥३१॥ पालइ अभिग्गह, हुज नाम का तत्थ ताय ! तणुपीडा ? । इय अवसरो न लब्भइ पुन्नेहि विणा तबस्सावि ।।
किश्च।
जीविउ कासु न वल्लहउ धणु पुण कासु न इट्ट । दोनिवि अवसरवडियाइं तिणसम गणइ विसिछु । ता ताय ! अवसरागयमरणंपि महसवो मह मुणेहि । जत्थ व तत्थ व समए मरियव्वं ताव नियमेण ॥३४॥ तुझ पसाएण मए दिन्नं दाणं मुणीण चिरकालं । सीलं सुनिम्मलं चिय चिरमवि परिपालियं तह य॥ मुत्तावलिमाईयं तह तबकम्मपि विहिपुरस्सरयं । विहियं जहसत्तीए विभाविया भावणाओवि ॥३६॥ साहम्मियवच्छल्ले छलिया न कयावि तहय निच्छउमं । तित्थयरबिंबपूया पवत्तिया निययसत्तीए ॥३७॥ इय सुगहियपत्थयणा परलोयं पइ मरामि जइ ताय ! । तो कि मज्झ अणिर्ट होही ता कुणसु मा खेयं । इय पभणंता सहसा खामियनिस्सेससत्तसंघाया । पञ्चक्खियआहारा समाहिमरणेण मरिऊण ॥३९॥ माहिदे उववन्ना देवत्तणं महिड्ढियसुरेसु । तत्तो य चुया लहिही तइयभवे सिवसुहं नियमा ॥४०॥
॥ इति चतुर्थशिनावतेऽतिथिसंविभागे शान्तिमतीकथा समाप्ता ॥
मा तात ! तत्र व्रज वर्षति नायन्ति मुनिवरा यस्मात् । प्राय उत्सर्गेण बालालानं प्रमुच्य ॥२९॥ साधूनां तेषां मध्ये न कोऽप्येतादृशो मया दृष्टः । सर्वेऽपि महासत्त्वास्तपः कर्मणि प्रकटितोत्साहाः ॥३०॥ धीराणां कातराणां कषपट्टः संकटे समापतिते । नियमपरिपालनेन, सुस्थावस्थायां सर्वोऽपि ॥३१॥ पालयत्यभिग्रह, भवेन्नाम का तत्र तात ! तनुपीडा ? । इत्थवसरो न लभ्यते पुण्येन विना तपसोऽपि ॥३२॥ जीवितं कम्य न वल्लभं धनं पुनः कस्य नेष्टम् । द्वे अपि अवसरपतिते तृणसमे गणयति विशिष्टः ॥३३॥ तस्मात्तात ! अवसरागतमरणमपि महोत्सवं मम नानीहि । यत्र वा तत्र वा समये मर्तव्यं तावन्नियमेन ॥३४॥ तव प्रसादेन मया दत्तं दानं मुनिभ्यश्चिरकालम् । शीलं सुनिर्मलमेव चिरमपि परिपालितं तथा च ॥३५॥ मुक्तावल्यादिकं तथा तपःकर्मापि विधिपुरस्सरम् । विहितं यथाशक्ति विभाविता भावना अपि ॥३६॥ साधर्मिकवात्सल्ये छलिता न कदापि तथा च निश्छद्म । तीर्थकरबिम्बपूजा प्रवर्तिता निजशक्त्या ॥३७॥ इति सुगृहीतपथ्यदना परलोकं प्रति म्रिये यदि तात ! । ततः किं ममानिष्टं भविष्यति तस्मात्कुरु मा खेदम् ॥ इति प्रभणन्ती सहसा क्षमितानःशेषसत्त्वसंघाता । प्रत्याख्याताहारा समाधिमरणेन मृत्वा ॥३९ ।। माहेन्द्र उपपन्ना देवत्वेन महर्द्धिकसुरेषु । ततश्च च्युता लप्स्यते तृतीयभवे शिवसुखं नियमात् ।।४०॥