Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 90

नागदत्तकहा ।
५३६
जाव किल किंपि भणिही पत्तं कुमरस्स संतियं सिनं । खयरीजणओवि तहा तीए पत्तिं गवेसंतो ॥ अन्नोन्नं कहिऊणं गमनागमणाइवइयरं सव्वं । वेगवई परिणावर कुमरसयासाउ तीए पिया ।। ५५ ।। कुमरोकिदिहिं पत्तो नियनयरपरिसरे जाव । ता पिच्छइ मुणिविंदं आगच्छंतं पहे समुहं ॥ ५६ ॥
तो 'भणइ मंतिसमुहं दंसणमेयाण किं सुहं असुहं ? । सो भणइ पुच्चसउणाण उत्तमो एस सउणोति ॥ जयसिरमणिणो मुणिणो जं इह दीसंति पुन्नजोगेण । ता ओयरिडं करिणो वंदसु एयाण कमजुयलं ॥ ५८ ॥ तो कुमरेणं पढमं चिय दक्खत्ताउ वियाणिउं सूरिं । नमिओ मंतिजुएणं सेसावि हु मुणिवरा तत्तो ॥ पहपरिसंतं दट्टु मुणिसत्थं भणइ सूरिणोभिमुहं । कुमरो नयचंदजुओ जह पहु ! परिऊण खणमेगं || लावणदक्खामंड मि लवलीलयाण गेहम्मि । पहअइपच्चासने मलए वीसमह निवतण ॥ ६१ ॥ एवंति भांणिऊणं सूरी कुमरेण सह गओ तत्थ । मुणिसमुचिए १ एसे उवविहो सपरिवारोवि ॥ ६२ ॥ “ जीवितं यौवनं लक्ष्मीर्लावण्यं प्रियसंगमः । जैनधर्माते सर्वमनित्यं देहिनां भवे ॥ धर्मार्थकाममोक्षाख्यपुरुषार्थप्रसाधकम् । आयुराखण्डलोदण्डकोदण्डचटुलं नृणाम् || कामं कामक्षमं काम्यं कामिनीजनवल्लभम् । तारुण्यं तरुणीतारतारिकेवातिचञ्चलम् ॥ लक्षशो लक्ष्यमाणापि क्षयं लक्ष्मीः क्षणादपि । याति चण्डानिलोद्भूता जीमूतस्येव पद्धतिः ॥ यत्प्रभावाज्जनोऽत्यर्थं जायते दृष्टिहारकः । तल्लावण्यं गिरिस्रस्तसरिद्वेगोपमं जनाः ! ॥ अभीष्टजनसङ्गोऽपि विप्रयोगसमन्वितः । योगप्रदेशवत्तस्माद् धर्मे चैव मनः कृथाः ॥ जिनबिम्बार्चनं सेवा गुरूणां प्राणिनां दया । शमो दानं तपः शीलमेष धर्मो जिनोदितः ॥ हितकृच्छाश्वतोऽभीष्टो रूपलावण्यकारकः । स्वर्गापवर्गसंसर्ग दत्ते किं बहुनाथवा ? | श्रुत्वैवमादिकं धर्मं नागदत्तः क्षितीशजः । मन्त्रिपुत्रेण संयुक्तः प्रबुद्धो जिनशासने ॥”
स भणति नागदत्तः कुमारः स एष यो निशीथे । वृतो वरमालयेति ज्ञात्वा लज्जिता बाला ॥५३॥ यावत्किल किमपि भणिष्यति प्राप्तं कुमारस्य संबन्धि सैन्यम् । खचरीजनकोऽपि तथा तस्याः प्रवृत्तिं गवेषयन् ॥ अन्योन्यं कथयित्वा गमनागमनादिव्यतिकरं सर्वम् । वेगवतीं परिणाययति कुमारसकाशात्तस्याः पिता ॥ ५५ ॥ कुमारोऽपि कतिदिनैः प्राप्तो निजनगरपरिसरे यावत् । तावत्पश्यति मुनिवृन्दमागच्छत् पथि संमुखम् ॥५६॥ ततो भणति मन्त्रिसंमुखं दर्शनमेतेषां किं शुभमशुभम् । स भणति पूर्वशकुनानामुत्तम एष शकुन इति ॥ जगच्छिरोमणयो मुनयो यदिह दृश्यन्ते पुण्ययोगेन । तस्मादवतीर्य करिणो वन्दस्वैतेषां क्रमयुगलम् ॥५८॥ ततः कुमारेण प्रथममेव दक्षत्वाद् विज्ञाय सूरिम् । नतो मन्त्रियुतेन शेषा अपि हि मुनिवरास्ततः ||१९|| पथिपरिश्रान्तं दृष्ट्वा मुनिसार्थं भणति सूरेरभिमुखम् । कुमारो नयचन्द्रयुतो यथा प्रभो ! प्रसद्य क्षणमेकम् ॥ एलावनद्राक्षामण्डपे लवलीलतानां गेहे । पथ्यतिप्रत्यासन्ने मलये विश्राम्यत नृपीये ॥ ६१ ॥ एवमिति भणित्वा सूरिः कुमारेण सह गतस्तत्र । मुनिसमुचिते प्रदेश उपविष्टः सपरिवासेऽपि ॥६२॥
२ ख. होउ भणिय ।