Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 162

मलय के उकहा ।
६११
irat farmin aftओ विउसोवि तेण पाहुणओ । तस्सवि य गिहं पुण वालपंडिया जोयए दुहिया || भणिया सा जणणं जह पडिवत्ती इमस्स कायव्वा । अइगोरवेण तीएवि कारविओ भोयणाईयं ॥ ५९ ॥ मुत्तुत्तरम् विउसे सुत्ते विप्पेण पुच्छिया दुहिया । जह इमिणा गमणीओ कि सरिमज्झे परिहियाओ ? ॥ सब्वोवि जणोपायं जले विसंतोन एवमायरइ । तो भणियं दुहियाए ताय ! मुरुक्खो सि तं जेण || ६१ || सकरकंद की लयवेहो पायाण हवइ जलमज्झे । तभीएणं इमिणा पाएसु कयाउ गमणीउ || ६२ || तरुछायाए ठिएणवि छत्तं धरियं कहं इमेणति । इय पुट्ठा सा जंपर विउसोच्चिय एस ताय ! जओ ||६३|| तरुसैठियपक्खीणं मा उवरिं पडउ असुइलेसोवि । इय बुद्धीए इमिणा सिरम्मि धरियं नियं छत्तं || ६४ || तो खित्तवइयपि सा पुट्ठा यणइ जड़ न तप्पहुणा । अग्गिमखाईए इमं होही खद्धं खु ता भन्दं ।। ६५ ।। आयपि हुडासा भइ ताय ! आययणं । जइ चोरजारठाणं न हु होही तो आययणं ।। इचार जपमाणी विउसे निसुनिया दियस्स सुया । तो चितइ मह कज्जं इमीए सिज्झिएसइ न अंती ॥ सावि हु तब्बुद्धीए सुरंजिया भणइ ताय ! विउसाओ । मं परिणावसु ता सो नियदुहियं भणइ किमजुत्तं ? ॥ किंतुत्तमजाईओ एसो अम्हाण जइ तुमं महइ । परिणेडं ता लठ्ठे अह दिउसो पट्टिओ गामे ॥ ६९ ॥ तो पक्खि मग्गे तहसग्गओ दियसुयाए । उच्चारोवर मुक्का कणयमयविटिया नियया ॥ ७० ॥ सावदिट्ठा गहिया य जलेण खालिडं तत्तो । तं गिण्तो दिट्ठो विप्पसुयाए तओ भणिओ || कि असुईओर्हितो गिन्हसि एयं तओ भइ विउसो | उच्चाराओवि कणयं गिण्यच्वं जओ भणियं ॥
हु
य
1
सँप्राप्तो निजग्रामे धृतो विद्वानपि तेन प्राघूर्णकः । तस्यापि च गृहं पुनर्वालपण्डिता द्योतयति दुहिता ||१८|| भणिता सा जनकेन यथा प्रतिपत्तिरस्य कर्तव्या । अतिगौरवेण तयापि कारितो भोजनादिकम् ||१९|| मुक्तात्तरे विदुषि सुप्ते विप्रेण पृष्टा दुहिता । यथाऽनेन पादुके किं सरिन्मध्ये परिहिते ? ॥ ६० ॥ सर्वोऽपि जनः प्रायो जले विशन्नैवमाचरति । ततो भणितं दुहित्रा तात ! मूर्खोऽसि त्वं येन ॥ ६१ ॥ शर्करा कण्टककीलकवेधः पादयोर्भवति जलमध्ये । तद्भीतेनानेन पादयोः कृते पादुके ॥ ६२ ॥ तरुच्छायायां स्थितेनापि च्छत्रं घृतं कथमनेनेति । इदं पृष्टा सा जल्पति विद्वानेवैष तात ! यतः || ६३ || तरुसंस्थितपक्षिणां मोपरि पतत्वशुचिलेशोऽपि । इति बुद्धयाऽनेन शिरसि धृतं निजं छत्रम् ॥ ६४ ॥ ततः क्षेत्र व्यतिकरमपि हि सा पृष्टा भणति यदि न तत्प्रभुणा । अग्रिमखाद्य इदं भवेद्भुक्तं खलु तदा भव्यम् ॥ ६५ ॥ आयतनव्यतिकरमपि हि पृष्टा सा भणति तात ! आयतनम् | यदि चौरजारस्थानं नहि भवेत्ततश्चायतनम् ॥ इत्यादि जल्पन्ती विदुषा श्रुता द्विजस्य सुता । ततश्चिन्तयति मम कार्यमनया सेत्स्यति न भ्रान्तिः ॥६७॥ सापि हि तबुद्धया सुरञ्जिता भणति तात ! विदुषा । मां परिणायय ततः स निजदुहितरं भणति किमयुक्तम् ? || किन्तूत्तमजातिक एषोऽस्मासु यदि त्वां काङ्क्षति । परिणेतुं तदा रम्यमथ विद्वान्प्रस्थितो ग्रामे ॥६९॥ ततस्तत्परीक्षाहेतोर्मार्गे तस्याग्रतो द्विजसुतया । उच्चारोपरि मुक्ता कनकमयमुद्रिका निजा ॥ ७० ॥ सा विदुषा दृष्टा गृहीता च जलेन क्षालित्वा ततः । तां गृह्णन् दृष्टो विप्रसुतया ततो भणितः ॥ ७१ ॥