Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 168

अपडिदुप्पडिलेहिय अमज्जियदुष्पमज्जियं सिज्जं । सेवंति पोसट्टा तह सम्मं तं न पालिति ॥ १ ॥ जे, ते पुरिसा नूणं बहुविहदुक्खाण भायणं हुंति । वेसमणसेट्ठितणया पत्तेयं इह उदाहरणं ||२|| तथाहि ; -
पुरमत्थि इह पसिद्धं पंचरं नाम चउरजणकलियं । तं पालइ नरनाहो नामेणं अमरसेणोति || ३ || Free वणिपाणो सेट्ठी वेसमणनामओ तस्स । भज्जा सोहग्गसिरी तणया पंचैव ताण इमे ||४|| लहरो सलहो दुलहो मयणो मेहो य पंचमो लहुओ । सव्वेवि कलाकुसला परिणीया उत्तमकुले ||५|| ताण पियासमणो अच्छापरव्वसो कुणइ । आरंभे अघोरे किसिकम्मारामपमुहेवि || ६ || अह सो कयावि गहिओ दाहजरेण भई नियतणए । नेह ममं आरामे सहसंववणाभिहाणम्मि ||७|| कयलीहरलवलीगिहदक्खामंडवतलेसु सिज्जाओ । कुणह लहुं गंतूणं तो ते जंपंति न हु जुत्तं ||८|| सणं तुम्हाण तर्हि अइसीयलपवणफासओ जेण । होही य सन्निवाओ तओ विणासो य देहस्स || ९ || सो भइ तुम्ह आणा महतणया जइ इमं न य कुणेह । इय नाउं निब्बंधं नीओ मलयम्मि सो तेहिं || अह कयलीहरमज्झे सुत्तो सिट्ठी मणम्मि भावेइ । हा आरामस्स दुमा हा तणयावि हु इमे सनया ॥ ११ ॥ आज माओवि मए परमपमोएण वड्ढिया निच्चं । एक्कपएच्चिय होहिंति मज्झ अहंसणा इण्डिं ||१२|| इच्चा अट्टझावतो सो सुएहि नेहेण । भणिओ ताय ! विहिज्जउ धम्मवओ कोवि, सो भणइ ॥ १३ ॥ हुज्जतं धम्मण तुम्हहिं मह धणं वच्छा ! । विव्वेयव्वं पच्छा मह धम्मत्थं न थेवपि ॥ १४ ॥
अप्रतिलेखितदुष्प्रतिलेखितामार्जितदुष्प्रमार्जितां शय्याम् । सेवन्ते पौषधस्थास्तथा सम्यक्तं न पालयन्ति ॥ १ ॥ ये, ते पुरुषा नूनं बहुविधदुःखानां भाजनं भवन्ति । वैश्रमणश्रेष्ठतनयाः प्रत्येक मिहोदाहरणम् ॥२॥
पुरस्तीह प्रसिद्धं पञ्चपुरं नाम चतुरजनकलितम् । तत्पालयति नरनाथो नाम्नाऽमरसेन इति ॥३॥ तत्रास्ति वणिक्प्रधानः श्रेष्ठी वैश्रमणनामतस्तस्य । भार्या सौभाग्यश्रीस्तनयाः पञ्चैव तयोरिमे ॥ ४ ॥ लहरः शलभो दुर्लभो मदनो मेघञ्च पञ्चमो लघुः । सर्वेऽपि कलाकुशलाः परिणीता उत्तमकुलेषु ||५|| तेषां पिता वैश्रमणोऽतीवमूर्च्छापरवशः करोति । आरम्भानतिघोरान्कृषिकर्मारामप्रमुखानपि ॥ ६ ॥ अथ स कदापि गृहीतो दाहज्वरेण भणति निजतनयान् । नयत मामारामे सहस्राम्रवणाभिधाने ||७| कदलीगृहलवलीगृहद्राक्षामण्डपतलेषु शय्याः । कुरुत लघु गत्वा ततस्ते जल्पन्ति न हि युक्तम् ॥८॥ शयनं युष्माकं तत्रातिशीतलपवनस्पर्शतो येन । भविष्यति च संनिपातस्ततो विनाशश्च देहस्य ||९|| स भणति युष्माकमाज्ञा मदीया यदीदं नच कुर्यात | इति ज्ञात्वा निर्बन्धं नीतो मलये स तैः ॥ १० ॥ अथ कदलीगृहमध्ये सुप्तः श्रेष्ठी मनसि भावयति । हा आरामस्य द्रुमा हा तनया अपि हीमे सनयाः ॥ ११ ॥ आ जन्मनोऽपि मया परमप्रमोदेन वर्धिता नित्यम् । एकपद एव भविष्यन्ति ममादर्शना इदानीम् ॥१२॥ इत्याद्यार्तध्याने वर्तमानः स सुतैः स्नेहेन । भणितस्तात ! विधीयतां धर्मव्ययः कोऽपि स भणति ॥१३॥ हुं पर्याप्तं धर्मव्ययेन युष्माभिर्मम धनं वत्साः ! | व्ययितव्यं पश्चान्मम धर्मार्थं न स्ताकमपि ॥ १४ ॥