Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 163

सुपासनाह-चरिअम्मि
बालादपि हितं ग्राह्यममेध्यादपि काञ्चनम् । नीचादप्युत्तमा विद्या स्त्रीरत्नं दुष्कुलादपि ॥" तो तीए सो भणिओ जइ एवं तो क्लेस परिणेसु । मं हीणविप्पदुहियं तो तं सो कुणइ तह चेव ॥७३॥ कइवदिणावसाणे भणिया विउसेण सा इमं वरणं । नियपियरं भणसु तुम मोकलइ जेण सिग्यपि ॥७४|| तीए सो ता भणिओ किमसुओ सुहय! तेण से कहियं । निवआणाए सरूवं सा पभणइ अहं भलिस्सामि ॥ मच्छयहासयहेऊ नाओधिय जंमए, तओ विउसो । निब्भयचित्तो चलिओ तीए सपं नियगिहं पत्तो॥ मासंते तो रन्ना तस्स गिहे पेसिओ निओ पुरिसो । आहवणत्यं सिग्धं तत्तो विउसस्स भज्जाए ॥७७।। सो भणिओ जह दिउसो मग्गस्स समेण बाहिओ बाढं । अज्जवि सुत्तो चिट्ठइ अहं कहिस्सामि नरवइणो॥ आगंतुं जं पुट्ठो तइया विउसो, तओ इमो भणइ । गतुं कहेमि एयं तुह वयणं सामिणो तत्तो ॥७९॥ निवआएसं पुणरवि तुज्झ कहिस्सामि तो गओ पुरिसो । कहियं तं नरवइणो तरसवि अइकोउयं जायं ॥८॥ महिलाणवि इय बुद्धी कहिही मयमच्छहसियहे जा । ता दहव्या अम्हेहिं सावि, आहवसु तं सिग्यं ॥ तेणवि सा आहृया संपत्ता नरवइस्स पासम्मि । तो पुट्ठा सा रन्ना को हेऊ मच्छहसणम्मि ? ॥८२॥ तो जंइ सा सामिय ! एगंत देस मज्झ पसिऊण । साहेमि जेण मच्छस्स हसियहेउं इहेब लह ॥८३॥ विहियं तहेव रन्ना तीए भणियं नरिंद ! निसुणेसु । करिखधगएण तए पुव्वं दिटुं मिहुणमेगं ॥८॥ एगंतम्मि निविलु नियपासायस्स मत्तवारणए । तस्स य सहोयरस्सवि तुह जाया एरिसी संका ॥८५॥ एयं न सुंदर चिय जं एगंतम्मि मंतइ निविडं । इय तुह चित्तं नाउं वंतरदेवेण केणावि ॥८६॥
किमशु चेPास्यतां ततो भणति विद्वान् । उच्चारादपि कनक ग्रहीतव्यं यतो भणितम् ॥७२॥ ततस्तया स भणितो यद्येवं ततो वलस्व परिणय । मां हीनविप्रदुहितरं ततस्तत्स करोति तथैव ॥७३॥ कतिपयदिनावसाने भणिता विदुषा सेदं वचनम् । निजपितरं भण त्वां प्रेषयति येन शीघ्रमपि ॥७॥ ततः स तावद्भणितः किमुत्सुकः सुभग ! तेन तस्यै कथितम् । नृपाज्ञायाः स्वरूपं सा प्रभणत्यहं भलिष्ये ॥७॥ मत्स्यहास्यहेतुति एव यन्मया, ततो विद्वान् । निर्भयचित्तश्चलितस्तया समं निजगृहं प्राप्तः ॥७६॥ मासान्ते ततो राज्ञा तस्य गृहे प्रेषितो निजः पुरुषः । आह्वानार्थ शीघ्रं ततो विदुषो भार्यया ॥७७॥ स भणितो यथा विद्वान् मार्गस्य श्रमेण बाधितो बाटम् । अद्यापि सुप्तस्तिष्ठत्यहं कथयिष्यामि नरपतये ॥७॥ आगत्य यत्पृष्टस्तदा विद्वान् , ततोऽयं भणति । गत्वा कथयाम्येतत्तव वचनं स्वामिने ततः ॥७९॥ नृपादेशं पुनरपि तुभ्यं कथयिष्यामि ततो गतः पुरुषः । कथितं तन्नरपतये तस्याप्यतिकौतुकं जातम् ॥८॥ महिलानामपीति बुद्धिः कथयिष्यति मृतमत्स्यहसितहेतुं या। तस्माद्रष्टव्याऽस्माभिः साप्यायस्व तां शीघ्रम् ॥ तेनापि साऽऽहूता संप्राप्ता नरपतेः पार्थे । ततः पृष्टा सा राज्ञा को हेतुर्मत्स्यहसने ? ॥८२॥ ततो जल्पति सा स्वामिन् ! एकान्तं देहि मम प्रसद्य । कथयामि येन मत्स्यस्य हसितहेतुमिहैव लघु ॥८॥ विहितं तथैव राज्ञा तया भणितं नरेन्द्र ! शृणु । करिस्कन्धगतेन त्वया पूर्व दृष्टं मिथुनमेकम् ॥८४॥ एकान्ते निविष्टं निजप्रासादस्य मत्तवारणे । तस्य च सहोदरस्यापि तव जातेदृशी शङ्का ॥८॥