Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 129

गागहाइगाणं वत्थूर्ण जो करेइ आणवणं । गहिया वहीए परओ विंझो इव सो दुई लहइ ||१|| गययं विमयं मयंत्र समत्थि अमियकुंडपुरं । तत्थासि विधुसिट्ठी भज्जा रइसुंदरी तस्स ||२|| संपज्जतसमीहियसुहाण वोलेइ ताण बहुकालो । किंचावच्चाभावो मणं मागंपि दृमेइ || ३ || मज्झिमवयम्मि तत्तो जाओ पुत्तो उयाइयसएहिं । रयणीए अड्ढरते जा सुत्तो चिट्ठए सिट्टी ||४|| अह तस्स गिहे पत्तं वंतरजुयलं परोप्परुलविरं । एगो भणइ जाणसि सिट्टिगिहे जो सुओ जाओ ? || ५ || वीओ भइ सम्मं जाणामि न, कहसु को फुडं एसो ? । तो सो कहेइ एसो पुव्वभवे आसि सिट्टिस्स ॥
ओ एस दाणिग्गहणम्मि धरइ इगलक्खं । पुत्तच्छलेण एसो एयस्स गिहे समजाओ ॥७॥ लक्खुग्गाहणहेडं तं सोउं दूमिओ मणे सिट्ठी । चितइ हंत ! किमेयं सुरवयणं अवित होही ||८|| जइ तत्तो पत्तं पुत्तेण इमेण किमिह दव्त्रेण । वइएणं बहुएणं वद्धावण्याइकज्जम्मि ? ॥ ९ ॥ तो पच्चूसे पत्तो पाउललोओ समग्गस्यणा य । वद्धावणत्थमक्रवयवत्थाईयाई गहिऊण ॥ १० ॥ तो सिट्टी गट्टी तेर्सि ववहारतिओ किंचि । काऊणं सम्माणं विभज्जए नियगिहार्हितो ॥ ११ ॥ लिहइ वहियाए सब्र्व्वं सुइयाणियमाइयाण जं दिनं । छट्टीए नामकरणे लेहसालाए य पक्खेवे ॥१२॥ परिणयणे जं वइयं कपडतंवोलभोयणाईसु । दायव्वमिमस्स मए इय बुद्धीए निरुच्छाहो ||१३|| विंझोति वियनामो वियरइ सव्वत्थ काणणाईसु । अह अन्नया य तेणं दिट्ठो सूरी सुरम्मवणे ॥ १४ ॥ तं वंदिय उवविट्टो पुच्छर सूरिं सुधम्मपरमत्थं । भयवंपि कहइ धम्म जइगिहिभेएण तेणावि ॥ १५ ॥
ग्रामगृहादिगतानां वस्तूनां यः करोत्यानायनम् । गृहीतावधेः परतो विन्ध्य इव स दुःखं लभते ॥ १ ॥ सुगजगतं(सुगतगदं)विबुधमत (य) ममृतमित्र समस्त्यमृत कुण्डपुरम् । तन्नासीद्विश्रेष्ठी भार्या रतिसुन्दरी तस्य ॥ संपद्यमानसमीहितसुखयोर्गच्छति तयोर्बहुकालः । किञ्चापत्याभावो मनो मनागपि दुनोति ॥३॥ मध्यमवयसि ततो जातः पुत्र उपयाचितशतैः । रजन्यामर्धरात्रे यावत्सुप्तस्तिष्ठति श्रेष्ठी ॥ ४ ॥ • अथ तस्य गृहे प्राप्तं व्यन्तरयुगलं परस्परोल्लपितृ । एको भणति जानासि श्रेष्ठिगृहे यः सुतो जातः ॥ ५ ॥ द्वितीयो भणति सम्यग् जानामि न, कथय कः स्फुटमेषः ? । ततः स कथयत्येष पूर्वभव आसीच्छ्रेष्ठिनः ॥ ६ ॥ व्यवहारक एतस्य च ऋणग्रहणे धरत्येकलक्षम् । पुत्रच्छलेनैष एतस्य गृहे समनुजातः ॥७॥ लक्षोद्ग्राहणहेतोस्तत् श्रुत्वा दुनोति मनसि श्रेष्ठी । चिन्तयति हन्त ! किमेतत्सुरवचनमवितथं भविष्यति ॥८॥ यदि ततः पर्याप्तं पुत्रेणानेन किमिह द्रव्येण । व्ययितेन बहुना वर्धनादिकायें ? ॥९॥ ततः प्रत्यूषे प्राप्तो गायक लोकः समग्रस्वजनाश्च । वर्धनार्थमक्षतवस्त्रादिकं गृहीत्वा ॥१०॥ ततः श्रेष्ठी गततुष्टिस्तेभ्यो व्यवहारमात्रतः किञ्चित् । कृत्वा सम्मानं विसृजति निजगृहात् ॥ ११ ॥ लिखति वहिकायां सर्वं सूतिकर्मकर्यादिभ्यो यद्दत्तम् । षष्ठयां नामकरणे लेखशालायां च प्रक्षेपे ॥ १२ ॥ परिणयने यद्वयायितं कर्षटताम्बूलभोजनादिषु । दातव्यमस्मै मयेति बुद्धया निरुत्साहः ॥ १३ ॥ विन्ध्य इति विहितनामा विचरति सर्वत्र काननादिषु । अथान्यदा च तेन दृष्टः सूरिः सुरम्यवने || १४ ||