Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 155

सुपासनाह बरिअम्मिकिमजुत्तकारिणो मज्झ मुद्धे ! कुसलेण पुच्छिएणावि । सा भणइ सामि ! एयं मा जंपसु नत्थि तुह दोसो॥ पुत्तनिमित्तं अत्यस्स लोभमओ पावगणयंतीए । परिणाविओ मए तं जं तस्स वियंभियं एयं ॥१०॥ तो तविणयं दट्टुं अहिषयरं मन्नुनिभरत्ताओ। वाहुल्ललोयणो सो तीसेभिमुहं भगइ एवं ॥१०१॥ भदं सज्जणचंदणतरूण शव्यंगसंगचंगाण । डज्झताणवि जेसिं गंधो भवणं सुहावेइ ॥१०२॥ अबयारसयाणियि पम्हुसंति तणुयपि नेय उवयारं । सुनाहियया लहियया व हंदि सुयणा न निज्जत ॥ नियकुलकुमुयमियंके मच्छे पसरच्छि ! तदिवारब्ध । अणुभूयं सुहमसुहं जं तं मह कहसु किसियंगि! ॥ तो सा साइ सव्यं गिहिय मुलभमाईयं तस्स । सो भणइ मज्झवि इमं दायसु सुगुरूण पासाउ ॥१०५॥ तो मा पभायसमए गणिणीगुरुविमलप्रियासम्मि। नेवि समगपि विमलं वंदावइ ताण पयपउमं ॥१०६॥ सुणइ खणं जिणवणं तत्तो विनवइ घणसिरी सूरि । पहु ! विपरसु मह पइणो गिहिधम तेहिं तह विहिये।। अह सो सपिओ चलिओ पत्तो सपुरे सिरियहं नियइ । जीवंति निरुगि तो तं पड़ जंपए एवं ॥१०८।। जह तुज्झ वयं सव्वं पूरिस्सं पिउगिहे ठियाएवि । तो तत्य तु बञ्चलु इय मो धणसिरी भगइ ॥१०९।। पाएसु लग्गिऊणं जह मह भइणी इमा मह गिहेवि । चिट्ठिस्सइ ता किज्जर तीए पसाओ समाएकि ॥ एवं होउत्ति तओ सिरिप्पह भणइ धणसिरी एवं । गंतूण साह ! खमावसु संपइ तं अज्जउत्तंति ।।१११॥ तीए तहेव विहियं विमलोवि भणेइ खमियमेव मए । जं खमइ तुज्झ भइणी किंतु पुणो इय न कायव्वं ।।
कृतोचितप्रतिपत्तिः श्वशुरादीनां ततो धनश्रिया । पृष्टो रहसि कुशलं जल्पति विमलः समन्युभरम् ॥९८॥ किमयुक्तकारिणो मम मुग्धे ! कुशलेन पृष्टेनापि ? । सा भणति स्वामिन् ! एतन्मा जल्प नास्ति तव दोषः ॥ पुत्रनिमित्तमर्थस्य लोभतः पापमगणयन्त्या । परिणायितो मया त्वं यत्तस्या विज़म्भितमेतत् ॥१०॥ ततस्तद्विनयं दृष्ट्वाऽधिकतरं मन्युनिर्भरत्वात् । बाष्पवल्लोचनः स तस्या अभिमुखं भणत्येवम् ।।१०१॥ भद्रं सज्जनचन्द्रतरूणां सर्वाङ्गसङ्गचङ्गानाम् । दह्यमानानामपि येषां गन्धो भवनं सुभावयति ॥१०२॥ अपकारशतान्यपि विस्मरन्ति तनुमपि नैवोपकारम् । शून्यहृदया: महृदया वा हन्त सुजना न ज्ञायन्ते ॥ निजकुलकुमुदमृगाङ्के स्वच्छे मृगशावाक्षि ! तदिनादारभ्य । अनुभूतं सुखमसुखं यत्तन्मां कथय कृशाङ्गि ॥ ततः सा कथयति सर्व गृहिधर्मोपलम्भादिकं तस्मै । स भणति मह्यमपीमं दापय सुगुरूणां पार्थात् ॥१०५|| ततः सा प्रभातसमये गणिनीगुरुविमलसूरिपार्थे । नीत्वा सममपि विमलं वन्दयति तेषां पदपद्मम् ॥१०६॥ शणोति क्षणं जिनवचनं ततो विज्ञपयति धनश्रीः सूरिम् । प्रभो ! वितर मम पत्ये गृहिधर्म तैस्तथा विहितम्॥ अथ स सप्रियश्चलितः प्राप्तः स्वपुरे श्रीप्रभा पश्यति । जीवन्तीं नीरुगङ्गी ततस्तां प्रति जल्पत्येवम् ॥ १० ॥ यथा तव व्ययं सर्व पूरयिष्यामि पितृगृहे स्थिताया अपि । ततस्तत्र त्वं व्रजेति श्रुत्वा धनश्रमिणति ॥१०९॥ पादयोर्लगित्वा यथा मम भगिनीयं मम गृहेऽपि । स्थास्यति तस्माक्रियतां तस्याः प्रसादो ममापि ॥११०॥ एवं भवत्विति ततः श्रीप्रभा भणति धनश्रीरेवम् । गत्वा सखि ! क्षमय संप्रति त्वमार्यपुत्रमिति ।।१११॥ तया तथैव विहितं विमलोऽपि भणति क्षमितमेव मया । यत्क्षमते तव भागनी किन्तु पुनरिति न कर्तव्यम् ॥