Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 130

विझकहा !
५७६
गहिओ सावयम् सम्मत्ताई दुवालसविहोवि । पालतो संतीए गमेइ दियहाई सो तत्थ ||१६|| अह अन्नया स जाओ रोगग्यत्थो तओ य सयणेहिं । भणिओ सिट्टी आणसु विज्जं पडिजागरट्ठाए || सिट्टी भइ नहु किंपि मज्झ तणयस्स होहिहीणिहं । कइवयदिणाण उवरिं गिरिहस्त पच्छमयिष्पं ॥ तो तं तव नायं जाया कित्तीवि तस्स सव्यत्तो । जह सव्वंपि वियाणइ सेट्टी नेमित्तमित्तो य ॥ १९ ॥ fast अगमहिसी अपरुरीरा अईव संजाया । तो कहियं केणावि हु जह विधू जाणए सञ्यं ॥ तो रन्ना आहूओ सो पत्तो पाहुडाई घेत्तूण । नमिऊण भणइ सिट्टी आएसं दिससु मह नाही ! ||२१|| तोरन्ना सो भणिओ गंतूंतेउर म्मि मह देविं । डिजागरसु विहीए ओसहदाणाइणा झति ||२२|| तो सिट्टी भइ निवं नाहं विज्जो न मंततंतन्नू । देवो पुण आएसं देइ इमं कह णु, तो राया ॥ २३ ॥ as a नियतणओ ओसहमे सज्जमंततंतेहिं । जीवाविओ रसंतो नय विज्जो कोइ आहूओ ||२४|| इच्चा कहते नरवरम्मि सिट्टी भणे हसिऊण । कीरउ मज्झ पसाओ रहेण तो तक्खणा चैव || २५॥ रन्ना भूसन्नाए लोए ओसारियम्मि सो कहर | जहवित्तं वृत्तंतं तो रन्ना पुच्छिओ एवं ||२६|| कित्तियमित्तं दव्वं दायां तस्स अज्जवि कहेसु । पन्नाससहस्साई अज्जवि थक्कंति दाउ से ||२७|| इच्चाइ कहँ कहि सिट्टी बच्चेइ रायआणाए । नियगेहे पुत्तोवि हु विहिणा पालेइ गिम्मिं ||२८|| नवरं सो अहिययरं निच्चं देसावगासिए रमइ । अह अन्नया स बाहि उज्जाणे जाव गच्छेइ ||२९||
।
तं वन्दित्वोपविष्टः पृच्छति सूरिं सुधर्मपरमार्थम् । भगवानपि कथयति धर्म यतिगृहिभेदेन तेनापि ॥ १५ ॥ गृहीतः श्रावकधर्मः सम्यक्त्वादिर्द्वादशविधोऽपि । पालयन् शक्त्या गमयति दिवसानि स तत्र ॥ १६ ॥ अथान्यदा स जातो रोगग्रस्तस्ततश्च स्वजनैः । भणितः श्रेष्ठी आनय वैद्य प्रतिजागरार्थम् ॥१७॥ श्रेष्ठी भणति न हि किमपि मम तनयस्य भविष्यत्यनिष्टम् । कतिपयदिनानामुपरि ग्रहीष्यति पथ्यमविकल्पम् || ततस्तत्तथैव जातं जाता कीर्त्तिरपि तस्य सर्वतः । यथा सर्वमपि विजानाति श्रेष्ठी निमित्तमितश्च ॥ १९ ॥ नृपतेरग्रमहिष्यपटुशरीराऽतीव संजाता । ततः कथितं केनापि हि यथा विधुर्जानाति सर्वम् ||२०|| ततो राज्ञाऽऽहूतः स प्राप्तः प्राभृतानि गृहीत्वा । नत्वा मणति श्रेष्ठी आदेशं दिश मम नाथ ! ||२१|| ततो राज्ञा स भणितो गत्वान्तःपुरे मम देवीम् । प्रतिजागरय विधिनौषधदानादिना झटिति ||२२|| ततः श्रेष्ठी भणति नृपं नाहं वैद्यो न मन्त्रतन्त्रज्ञः । देवः पुनरादेशं ददातीमं कथं नु ततो राजा ||२३|| भणति त्वया निजतनय औषधभैषज्यमन्त्रतन्त्रैः । जीवितो रसन् न च वैद्यः कश्चिदाहूतः ||२४|| इत्यादि कथयति नरवरे श्रेष्ठी भणति हसित्वा । क्रियतां मम प्रसादो रहसा ततस्तत्क्षणादेव ॥२५॥ 1 राज्ञा संज्ञया लोकेऽपसारिते स कथयति । यथावृत्तं वृत्तान्तं ततो राज्ञा पृष्ट एवम् ॥ २६ ॥ कियन्मात्रं द्रव्यं दातव्यं तस्मा अद्यापि कथय । पञ्चाशत्सहस्राण्यद्यापि तिष्ठन्ति दातुं तस्मै ॥ २७ ॥ इत्यादिकथां कथयित्वा श्रेष्ठी व्रजति राजाज्ञया । निजगेहे पुत्रोऽपि हि विविना पालयति गृहिधर्मम् ॥ २८ ॥ नवरं सोऽधिकतरं नित्यं देशावकाशिके रमते । अथान्यदा स बहिरुद्याने यावद् गच्छति ॥२९॥
1: