Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 149

५१८
सुपासनाह-चरिअस्मिजं किंपि कोवि साहइ तज्जणयाइं कुणंति तं सव्वं । तंतगयं मंतगयं पउरं दव्वक्वयं काउं ॥१४॥ तहवि हु दिट्ठी न रमइ नराण नवजुब्बणाणवि कयावि । तदेहे भमराणव सुकुसुमिए किंसुयवम्मि । अह पत्ता तम्मि पुरे गुरुणो चउनाणिणो कयावि तओ । सो सोमचंदसिट्ठी दुहियाए संजुओ गंतुं ॥ वंदइ गुरुभत्तीए पयकमलं तस्स मूरिणो समए । पुच्छइ किं मह दुहियं परिणेउं नेच्छए कोवि ? ॥ भणइ गुरू पुवकयं कम्मं एईए संपयमुइन् । सिट्ठी भणइ कहं पिव तो सूरी साहए एवं ॥१८॥ ___पुरमत्थि पुहइठाणंधणजओ नाम तत्थ नरनाहो । विमलो नामेण वणी विस्सुओ वसइ तब्भज्जा ॥ धणसिरिनामा सव्गसुंदरी सीलसालिणी कुलया । सुविणीया य सुलज्जा मिउ अप्पसुभामिरी सरला ॥ पंचपयारभोए तीए समं भुंजए विमलसिही । तणयाभावो सल्लइ दुण्डंपि हु भणइ तह विमलो॥२१॥ को नाम गुणमरट्टो सोहग्गमडप्फरो य को तासिं । का वा सुहासिया कामिणीण जासिं सुओ नत्थि ।। तो धणसिरीए भणियं पिययम ! परिणेसु कंपि कुलजायं । जायं तीए जइ कहवि जायए पुन्नजोगेण ॥ विमलेणं तो भणियं पुत्तेणवि अम्ह तेग न हु कज्जं । तुह उयरसरे हंसो कीलिउं जो न अवयरिही ॥ तो भणइ पिया पिययम ! मा मा जंपेसु एरिस वयणं । दव्वस्स रक्खणट्ठा किच चिय एयमवियप्पं ॥ तो तीए वयणेणं सिरिप्पहा नाम पवरकुलकन्ना । परिणीया विमलेणं पालइ तं सा नियसुयंव ॥२६॥ तो कमसो सा पत्ता जोव्वणमह अन्नया धणसिरीए । किपि कुणंती कम्मं निवारिया सच्छहिययाए ॥
किं बहुना, यत्किमपि फोऽपि कथयति तज्जननीजनको कुरुतस्तत्सर्वम् । तन्त्रगतं मन्त्रगतं प्रचुर द्रव्यक्षयं कृत्वा ॥१४॥ तथापि हि दृष्टिर्न रमते नराणां नवयौवनानामपि कदापि । तदेहे भ्रमराणामिव सुकुसुमिते किंशुकवने ॥१५॥ अथ प्राप्तास्तस्मिन्पुरे गुरवश्चतुर्मानाः कदापि ततः । स सोमचन्द्रश्रेष्ठी दुहित्रा संयुतो गत्वा ॥१६॥ वन्दते गुरुभक्त्या पदकमलं तस्य सूरेः समये । पृच्छति किं मम दुहितरं परिणेतुं नेच्छति कोऽपि ?॥१७॥ भणति गुरुः पूर्वकृतं कर्मैतस्याः सांप्रतमुदीर्णम् । श्रेष्ठी भणति कथमिव ततः सूरिः कथयत्येवम् ॥१८॥ ___पुरमस्ति पृथिवीस्थानं धनञ्जयो नाम तत्र नरनाथः । विमलो नाम्ना वणिग् विश्रुतो वसति तद्भार्या ॥ धनश्रीनामा सर्वाङ्गसुन्दरी शीलशालिनी कुलजा । सुविनीता च सुलन्जा मृद्वल्पसुभाषित्री सरला ॥२०॥ पञ्चप्रकारभोगांस्तया समं मुङ्क्ते विमल श्रेष्ठी । तनयाभावः शल्यति द्वयोरपि हि भणति तथा विमलः ॥२१॥ को नाम गुणगर्वः सौभाग्यगर्वश्च कस्तासाम् । का वा सुखासिका कामिनीनां यासां सुतो नास्ति ॥२२॥ ततो धनश्रिया भणितं प्रियतम ! परिणय कामपि कुलजाताम् । जातं तस्यां यदि कथमपि जायते पुण्ययोगेन ॥ विमलेन ततो भणितं पुत्रेणापि मम तेन न हि कार्यम् । तवोदरसरसि हंसः क्रीडितुं यो नावतरीष्यति ॥२४॥ ततो भणति प्रिया प्रियतम ! मा मा जल्पेदृशं वचनम् । द्रव्यस्य रक्षणार्थ कृत्यमेवैतविकल्पम् ॥२५॥ ततस्तस्या वचनेन श्रीप्रभा नाम प्रवरकुलकन्या। परिणीता विमलेन पालयति तां सा निजसुतामिव ॥२६॥ ततः क्रमशः सा प्राप्ता यौवनमथान्यदा धनश्रिया । किमपि कुर्वती कर्म निवारिता स्वच्छहृदयया ॥२७॥